Jubilee - William Patrick Corgan

Build up the fire

Build up the one, true love

I stoke the aces and stake a show of Deadman’s bluff

Snuff out the aegis

Raze out the aeon flux

And of that fire

And by the ages I sought from you

In true blue

Must I alone of oceans born and make

And, wanton moon again be by sleep to wake

The workmen tires anew

His ship saddened along the route

Yet at journey’s end a journey has no fools

What once was tender scene is now jubilee

And your sanctuary becomes jubilee

God sense soul

They blossom under a dream

An orchard’s child

Flower round you’ll catch conceit

Not now nor will thee unmask by spectral means

I’ve known of Earth’s sky

A robin’s tears draw mist from mud

To slumber untouched

Prodigal and lame

Serene, yet grace born

Temperate, yet dead in laurels

From sphere and dome I yield escape

If there’s no excuse that I could ever will to suit

Then how do they satisfy a vengeance I’ve failed to roost?

What once was tender scene is now jubilee

And your sanctuary becomes jubilee

Lark in thy view

Glow worms spin sails for thy breath

Our faeries fairest ship sends a most oft regret

The virgin ground pounds proud hearts to transience

As sadness is one

A faeries strength is in the murk

Yet tending by firsts

Just who abides the melancholic kiss

When your upward sob’s a comet called autumn from May

Beneath pleasure and arms astronomers trade for stars

But I never knew that you were one of ours

What once was tender scene is now jubilee

And your sanctuary becomes jubilee

Bouw het vuur op

Bouw de ware liefde op

Ik stimuleer de azen en zet een show van Deadman's bluf in

Snuif de aegis weg

Raze uit de eon flux

En van dat vuur

En door de eeuwen heen heb ik van je gevraagd

In echt blauw

Moet ik alleen van oceanen geboren en gemaakt?

En, moedwillige maan weer door te slapen om wakker te worden

De werklieden banden opnieuw

Zijn schip bedroefd langs de route

Maar aan het einde van de reis kent een reis geen dwazen

Wat ooit een tedere scène was, is nu een jubileum

En uw heiligdom wordt een jubileum

God gevoel ziel

Ze bloeien onder een droom

Het kind van een boomgaard

Bloemronde je zult verwaandheid vangen

Niet nu, noch zul je ontmaskeren met spectrale middelen

Ik ken de hemel van de aarde

De tranen van een roodborstje trekken mist uit modder

Om onaangeroerd te slapen

Verloren en kreupel

Sereen, maar toch genade geboren

Gematigd, maar dood in de lauweren

Van bol en koepel geef ik toe te ontsnappen

Als er geen excuus is dat ik ooit zou kunnen passen,

Hoe bevredigen ze dan een wraak die ik niet heb kunnen koesteren?

Wat ooit een tedere scène was, is nu een jubileum

En uw heiligdom wordt een jubileum

Leeuwerik in uw mening

Glow worms draaien zeilen voor uw adem

Ons elfenschoonste schip zendt vaak spijt uit

De maagdelijke grond beukt trotse harten tot vergankelijkheid

Zoals verdriet één is

De kracht van een fee is in de duisternis

Toch zorgen voor primeurs

Alleen wie houdt zich aan de melancholische kus?

Wanneer je opwaartse snik een komeet is die vanaf mei herfst wordt genoemd

Onder plezier en wapen handelen astronomen voor sterren

Maar ik heb nooit geweten dat je een van ons was

Wat ooit een tedere scène was, is nu een jubileum

En uw heiligdom wordt een jubileum