Stress - Wicca Phase Springs Eternal, Georgia Maq, Fish Narc

No longer a man, I am the artist now

Visibly engaging, visibly stressed out

I can’t understand what I’m upset about

My world has a dome and you’re atop it now

My baby has serpent eyes and I can feel them from behind

And I wish I had thought different but it’s not my sign

Restless yet again, nothing’s ever right

I feel guilty every time that I’m not home at night

But the arts we practice here are of a different kind

See, it really takes a lot for me to take what’s mine

Heart is in the way, beating through my spine

But I don’t think that I’m ever gonna cross that line

You treated me like you don’t care

And something upsets me about it

It was the kindness that corroded me

And I only ever see you now

In the visions in my bad dreams

In the darkness that’s inside me

I thought I’d be big enough by now

To keep your body down on solid ground

I will track you down, boy

I’ll run you out of this town, boy

I’m gonna stand my ground, boy

Can’t keep my heart spread out

Are we close enough?

Have we gone too far?

Now that I can’t separate the man from the art

You asked me if I came, I don’t know if I lied

But I don’t think that I’m ever gonna cross that line

You treated me like you don’t care

And something upsets me about it

'Cause you need me and I’ll be there

Until I’m too weak, I’ll be there

You treated me like you don’t care

And something upsets me about it

'Cause you need me and I’ll be there

Until I’m too weak, I’ll be there

You treated me like you don’t care

And something upsets me about it

'Cause you need me and I’ll be there

Until I’m too weak, I’ll be there

Niet langer een man, ik ben nu de artiest

Zichtbaar boeiend, zichtbaar gestrest

Ik kan niet begrijpen waar ik boos over ben

Mijn wereld heeft een koepel en jij bent er nu bovenop

Mijn baby heeft slangenogen en ik kan ze van achteren voelen

En ik wou dat ik er anders over had gedacht, maar het is niet mijn teken

Weer rusteloos, niets is ooit goed

Ik voel me elke keer dat ik 's avonds niet thuis ben schuldig

Maar de kunsten die we hier beoefenen zijn van een ander soort

Kijk, het kost me echt veel moeite om te nemen wat van mij is

Hart zit in de weg, klopt door mijn ruggengraat

Maar ik denk niet dat ik die grens ooit zal overschrijden

Je behandelde me alsof het je niets kan schelen

En er is iets dat me van streek maakt

Het was de vriendelijkheid die me aantastte

En ik zie je nu pas

In de visioenen in mijn boze dromen

In de duisternis die in mij is

Ik dacht dat ik nu wel groot genoeg zou zijn

Om je lichaam op vaste grond te houden

Ik zal je opsporen, jongen

Ik zal je uit deze stad jagen, jongen

Ik ga mijn mannetje staan, jongen

Ik kan mijn hart niet gespreid houden

Zijn we dichtbij genoeg?

Zijn we te ver gegaan?

Nu ik de man niet van de kunst kan scheiden

Je vroeg me of ik kwam, ik weet niet of ik gelogen heb

Maar ik denk niet dat ik die grens ooit zal overschrijden

Je behandelde me alsof het je niets kan schelen

En er is iets dat me van streek maakt

Omdat je me nodig hebt en ik zal er zijn

Tot ik te zwak ben, zal ik er zijn

Je behandelde me alsof het je niets kan schelen

En er is iets dat me van streek maakt

Omdat je me nodig hebt en ik zal er zijn

Tot ik te zwak ben, zal ik er zijn

Je behandelde me alsof het je niets kan schelen

En er is iets dat me van streek maakt

Omdat je me nodig hebt en ik zal er zijn

Tot ik te zwak ben, zal ik er zijn