Gnashville - WHY?

Never in the night

When the knot grows tighter

than fingers can untie,

and all the last half-damned

rivers have gone dry

does the cock crow thrice

until someone is denied…

or the morning comes.

And you wonder, will you

get your shit together?

And what is that?

A leather sofa and a feather in an old fur hat?

A fake tat' lost in a

box of cracker jacks?

Practicing your plane wreck

face in the first-class lav'?

That’s what the ghost of someone’s dad might say.

And when they come calling

I won’t go calm.

There is no palm or divine mitt

with which to hold one’s pit,

or separate the human race

from its environment.

No scattered ashes loosely gather

asking where the fire went.

No.

We’re left with half-true psalms

in an indecipherable scrawl,

in some vague extinct language,

ancient ink dull, almost vanished

on some old brittle scroll.

That’s what the ghost of

someone’s dad might say.

Nooit 's nachts

Wanneer de knoop strakker wordt

dan vingers kunnen losmaken,

en al de laatste half verdomde

rivieren zijn drooggevallen

kraait de haan driemaal?

totdat iemand wordt geweigerd...

of de ochtend komt.

En je vraagt ​​je af, wil je?

bij elkaar komen?

En wat is dat?

Een leren bank en een veer in een oude bontmuts?

Een neptattoo verloren in een

doos crackerjacks?

Je vliegtuigwrak oefenen

gezicht in de eersteklas lav'?

Dat is wat de geest van iemands vader zou kunnen zeggen.

En als ze komen roepen

Ik zal niet kalm worden.

Er is geen palm of goddelijke handschoen

waarmee je je kuil vasthoudt,

of het menselijk ras scheiden

uit zijn omgeving.

Geen verstrooide as die zich losjes verzamelt

vragen waar de brand is gebleven.

Nee.

We blijven zitten met half-ware psalmen

in een niet te ontcijferen krabbel,

in een vage uitgestorven taal,

oude inkt dof, bijna verdwenen

op een oude, broze rol.

Dat is wat de geest van

iemands vader zou kunnen zeggen.