Long Night - We Were Skeletons

The day I learned you tried to kill yourself again

my stomach shriveled up

like a dead fly left out in the sun

It hurt so much to realize that I have no say

that I could never save you.

But I guess it was always that way

and to think otherwise is selfishness

Like how when people die and

everyone makes it about themselves

Yeah, Pity me for all your pain

The pain I could never understand

despite my «I was the last person to talk to her"pleas

I could never shake you out of it

like so much rattling of your cage

when you just swallowed the key

And no finger of mine can reach back in your throat and take it out

It’s not enough, it never was

No words can make things alright again

No choir of angels, No golden rays

No one to see you through these dark alleyways

Maybe death’s like the ocean- and just like the ocean

we just return to the shifting tides

If I could only breathe you in

o try to keep you close

, You won’t ever know

you were all I could think about

when I was fucking

the last girl I slept with

This can’t be fixed through

long talks and late nights

I need to run away

and cut off the pieces

of you that can’t be

diluted through my

piss that’s laced with cheap

whiskey and lack of sleep

De dag dat ik hoorde dat je weer zelfmoord probeerde te plegen

mijn maag verschrompelde

als een dode vlieg die in de zon is gelaten

Het deed zo'n pijn om te beseffen dat ik niets te zeggen heb

dat ik je nooit zou kunnen redden.

Maar ik denk dat het altijd zo was

en anders denken is egoïsme

Zoals hoe wanneer mensen sterven en

iedereen maakt het over zichzelf

Ja, heb medelijden met al je pijn

De pijn die ik nooit zou kunnen begrijpen

ondanks mijn «ik was de laatste persoon die met haar heeft gesproken»

Ik zou je er nooit uit kunnen schudden

zoals zoveel geratel van je kooi

toen je net de sleutel inslikte

En geen vinger van mij kan terug in je keel reiken en hem eruit halen

Het is niet genoeg, het was nooit

Geen woorden kunnen het weer goed maken

Geen engelenkoor, geen gouden stralen

Niemand die je ziet door deze donkere steegjes

Misschien is de dood als de oceaan - en net als de oceaan

we gaan gewoon terug naar de verschuivende getijden

Kon ik je maar inademen

o probeer je dichtbij te houden

, Je zult het nooit weten

jij was het enige waar ik aan kon denken

toen ik aan het neuken was

het laatste meisje met wie ik sliep

Dit kan niet worden opgelost via

lange gesprekken en late nachten

Ik moet wegrennen

en snijd de stukjes af

van jou kan dat niet zijn

verdund door mijn

pis dat is doorspekt met goedkoop

whisky en slaapgebrek