King of Tricks - We Were Skeletons

Sometimes I question my ability to write, think, act, or do

Either way I just want to go back

To not thinking of you and moving on

Like a breeze that lifts a leaf off its tree

But who’s this me?

This mess of bones and blood that just won’t stop knocking on

The door of misery

Just to act all frustrated when he answers

Another poet party crasher, a mess of so much wasted breath and ugly mistakes

Only a footprint left on the dirt of the world

We all argue, «We're trying our best!»

In which case, how pathetic

Our greatest attempts must be against such trials

Indeed innumerable

But maybe I’m looking at it the wrong way

That this puzzl (if even a puzzle) is not mant to be solved

But instead observed

Like the fog driven ships from the docks or the autumn trees

As they undress in preparation for their slumber in icy beds

And how their scarves and waistcoats bat about in the breeze…

All quiet now

Silent, yet not seething

At once simple and deceiving

Because a reflection is a conception is not real

A shadow of a puppet on the walls of the mind

Take down the shade but don’t turn out the light

Undress, undress for me and bare your body

So the light and the shadows may hit just right

I wish to be contained in you

As we are contained and consumed in night

I’m only a cord of wood waiting to be spent in the blossoming light

That crawls into the cool air cutting through a fevered haze

Soms twijfel ik aan mijn vermogen om te schrijven, denken, handelen of te doen

Hoe dan ook, ik wil gewoon teruggaan

Om niet aan je te denken en verder te gaan

Als een briesje dat een blad van zijn boom tilt

Maar wie ben ik?

Deze warboel van botten en bloed die maar niet stopt met kloppen

De deur van ellende

Gewoon om gefrustreerd te doen als hij antwoordt

Nog een poëetfeest-crash, een puinhoop van zoveel verspilde adem en lelijke fouten

Er is nog maar een voetafdruk over op het vuil van de wereld

We zeggen allemaal: «We doen ons best!»

In welk geval, hoe zielig?

Onze grootste pogingen moeten tegen zulke beproevingen zijn

inderdaad ontelbaar

Maar misschien bekijk ik het op de verkeerde manier

Dat deze puzzel (als het al een puzzel is) niet opgelost hoeft te worden

Maar in plaats daarvan waargenomen

Zoals de mist die schepen uit de haven drijft of de herfstbomen

Terwijl ze zich uitkleden ter voorbereiding op hun slaap in ijskoude bedden

En hoe hun sjaals en vesten wapperen in de wind...

Alles stil nu

Stil, maar toch niet ziedend

Eenvoudig en bedrieglijk tegelijk

Omdat een reflectie is een conceptie is niet echt

Een schaduw van een marionet op de muren van de geest

Haal de schaduw weg, maar doe het licht niet uit

Kleed je uit, kleed je uit voor mij en ontbloot je lichaam

Dus het licht en de schaduwen kunnen precies goed vallen

Ik wil in jou vervat zitten

Omdat we 's nachts worden ingesloten en geconsumeerd

Ik ben slechts een koord van hout dat wacht om in het bloeiende licht te worden doorgebracht

Dat kruipt in de koele lucht en snijdt door een koortsige waas