Knots - Watsky

What a tangle

What a strangling knot to be caught in

To be exiled here

To be stuck in Berlin with Vienna so near

Yet so far from the Emperor’s ear

What a strange and impossible sum

To be old while to still be so young

To have sung before speaking a word

To be heard

To be hailed

Then to fail

To be done

To love but to be so naive

To trust and to be so deceived

To mourn, forlorn, to be torn from you

Scorned for another who suffers no grief

To curse God, seeking lightning

And to still be ignored

To hide in this room, now too rich to afford

To hear armies of creditors bang at the door

Always yelling for more

And to have nothing to sell that could help

Except for the Steinway that sits in the corner

For Arthur it all came too easily

To learn the scales in every key

To play the etudes and the suites

The nocturnes and The Fantaisie

To master the sonatas, minuets, and symphonies

To seek the truth fits and starts

To strike the middle F like it’s an arrow through the heart

To wing the right hand like a dove (the peaceful flutter of a dove)

And with left a violent shove (some moments will demand a shove)

To needle gently yet relentless with a steady foot upon the pedal

And to clench the iron first inside the velvet glove

To learn to whisper and to scream

(the whisper justifies the scream)

To let each yearning finger breathe

(no, nothing lives unless it breathes)

To burn, to worship, to mislead

To pose a question with a pinky on a key

To flee, to fight, to bleed

To float in air

Nothing solid underneath

To rap those heavy knuckles on the gate to heaven til there’s nothing to

Achieve, but—

To go retrieve the length of cable hidden in the cabinet

To metamorphasize the twisted rope unto an alphabet

To lay the lazy C upon the shabby wooden floor to rest

To send the end across the top and bend the C into an S

To curve the tail beneath the S to turn the tangle to a B

To hug the wretched root around the fibers suffocatingly

To wrap again to wrap again to give the coil seven loops

To penetrate the yawning hoop

To tug the loose appendage through

To yank the knot until it’s ready for the job it’s got to do

To toss the braid above the ceiling beam and to affix the noose

To bid adieu to all of you until there’s nothing left to do but

Climb the chair

To cinch the collar

Find the edge

To step into the air

Wat een kluwen

Wat een wurgknoop om in verstrikt te raken

Hier verbannen worden

Om vast te zitten in Berlijn met Wenen zo dichtbij

Maar toch zo ver van het oor van de keizer

Wat een vreemde en onmogelijke som

Om oud te zijn om nog zo jong te zijn

Om te hebben gezongen voordat je een woord uitspreekt

Gehoord worden

Geprezen worden

Om vervolgens te falen

Te doen

Liefhebben, maar zo naïef zijn

Om te vertrouwen en zo bedrogen te worden

Om te rouwen, verlaten, van je te worden verscheurd

Geminacht voor een ander die geen verdriet heeft

Om God te vervloeken, op zoek naar bliksem

En om nog steeds te worden genegeerd

Om te verbergen in deze kamer, nu te rijk om te betalen

Om legers van schuldeisers op de deur te horen bonzen

Altijd schreeuwen om meer

En niets te verkopen hebben dat zou kunnen helpen

Behalve de Steinway die in de hoek zit

Voor Arthur kwam het allemaal te gemakkelijk

De toonladders in elke toets leren

Om de etudes en suites te spelen

De nocturnes en de Fantaisie

De sonates, menuetten en symfonieën onder de knie krijgen

De waarheid zoeken past en begint

Om de middelste F te raken alsof het een pijl door het hart is

Naar de rechterhand vliegen als een duif (het vredige gefladder van een duif)

En met links een gewelddadige duw (sommige momenten zullen een duw vereisen)

Om zacht maar meedogenloos te naalden met een vaste voet op het pedaal

En om eerst het strijkijzer in de fluwelen handschoen te klemmen

Om te leren fluisteren en schreeuwen

(het gefluister rechtvaardigt de schreeuw)

Om elke verlangende vinger te laten ademen

(nee, niets leeft tenzij het ademt)

Branden, aanbidden, misleiden

Een vraag stellen met een pink op een toets

Vluchten, vechten, bloeden

Om in de lucht te zweven

Niets solide onder

Om die zware knokkels op de poort naar de hemel te kloppen totdat er niets meer aan is

Bereiken, maar—

Om de lengte van de kabel op te halen die in de kast is verborgen

Om het gedraaide touw om te vormen tot een alfabet

Om de luie C op de armoedige houten vloer te leggen om te rusten

Om het uiteinde over de bovenkant te sturen en de C in een S . te buigen

Om de staart onder de S te buigen om de tangle in een B te veranderen

Om de ellendige wortel rond de vezels verstikkend te knuffelen

Opnieuw inpakken om opnieuw in te pakken om de spoel zeven lussen te geven

Om door de gapende hoepel te penetreren

Om het losse aanhangsel door te trekken

Om de knoop door te hakken totdat hij klaar is voor de klus die hij moet doen

Om de vlecht boven de plafondbalk te gooien en de strop te bevestigen

Om afscheid te nemen van jullie allemaal totdat er niets meer te doen is dan

Klim op de stoel

Om de halsband vast te maken

Vind de rand

In de lucht stappen