Moral of the Story - Watsky

And the moral of the story is

And the moral of the story is

(Work!) till your arms fall off

Till your abs get hard and your bone’s all soft

(Just WORK!) till your hands go numb

And they cramp and the fans in the stands go dumb

I write till my fingers look like a bouquet of roses

You gotta bring yourself your flowers now in show biz

Focus it’s Quiet Coyote come on let’s go kids

Everybody get together with a study buddy

And then talk about the fucks that I don’t give

Because it’s so big and explosive

But a lotta people don’t live, they don’t ever get a motive

If you got a goal you gotta hold onto what hope is

If I didn’t have it I would ask you where the rope is

Work is my church and so the studio’s the closest

I spit it sick until my cootie flow’s the grossest

Don’t be so pissed just be focused on your own shit

‘Cause we Supercalifornialisticsexyandweknowsit

You’re not my menace, I go for number one, not a top five finish

You can have a chicken pot pie

But I’m thinking that I’m gonna have another can of Popeye’s spinach

I’m a Rottweiler, pop my collar when I pop my fur

You’re on my nerves, mark my words

Gotta put a leg up and then mark my turf

And the moral of the story is

And the moral of the story is

(Work!) till your arms fall off

Till your abs get hard and your bone’s all soft

(Just WORK!) till your hands go numb

And they cramp and the fans in the stands go dumb

Work until I’m black and yellow black and yellow, worker bee

I just work until I’m black and blue and burgundy

Burgundy, work until I earn that rich mahogany

Honestly, can’t you tell I’m working, bitch don’t bother me

Show some modesty, if you’re watching me

A bitch is anybody in my way it’s not misogyny

But if you’re blockin' me I will soon defeat you

I will build a bridge above you, or I’ll tunnel underneath you

I will eat you and excrete you and I’ll feed you to the flowers

If I need to I’ll go through you and absorb your fucking powers

I put in hour after hour let’s be crystal clear

I’m gonna get there if it takes a day or fifty years

I’ll fingerbang my fears, I’ll fucking punch a dragon

Even with the Himalayas in my way it’s gonna happen

‘Cause waiting doesn’t work, and praying may not come through

And hoping doesn’t work.

So I will be the one to (work)

And the moral of the story is

And the moral of the story is

(Work!) till your arms fall off

Till your abs get hard and your bone’s all soft

(Just WORK!) till your hands go numb

And they cramp and the fans in the stands go dumb

And maybe someday you might see me in a glossy photo

No weirdo’s rocked the bells as hard as me since Quasimodo

En de moraal van het verhaal is:

En de moraal van het verhaal is:

(Werk!) tot je armen eraf vallen

Tot je buikspieren hard worden en je botten helemaal zacht zijn

(Gewoon WERKEN!) tot je handen gevoelloos worden

En ze krampen en de fans op de tribunes worden dom

Ik schrijf tot mijn vingers eruitzien als een boeket rozen

Je moet nu je bloemen meebrengen in de showbizz

Focus it's Quiet Coyote, kom op, laten we gaan kinderen

Iedereen komt samen met een studiemaatje

En dan praten over de fucks die ik niet geef

Omdat het zo groot en explosief is

Maar veel mensen leven niet, ze krijgen nooit een motief

Als je een doel hebt, moet je vasthouden aan wat hoop is

Als ik het niet had, zou ik je vragen waar het touw is

Werk is mijn kerk en dus is de studio het dichtst in de buurt

Ik spuug het ziek totdat mijn cootie-stroom het grofst is

Wees niet zo boos, concentreer je gewoon op je eigen shit

Want we Supercalifornialisticsexyandweknowsit

Jij bent niet mijn bedreiging, ik ga voor nummer één, niet voor een top vijf finish

Je kunt een kippottaart hebben

Maar ik denk dat ik nog een blikje Popeye's spinazie ga nemen

Ik ben een Rottweiler, knal mijn kraag als ik mijn vacht laat knallen

Je bent op mijn zenuwen, let op mijn woorden

Moet een been omhoog doen en dan mijn gras markeren

En de moraal van het verhaal is:

En de moraal van het verhaal is:

(Werk!) tot je armen eraf vallen

Tot je buikspieren hard worden en je botten helemaal zacht zijn

(Gewoon WERKEN!) tot je handen gevoelloos worden

En ze krampen en de fans op de tribunes worden dom

Werk tot ik zwart en geel ben, zwart en geel, werkbij

Ik werk gewoon tot ik zwart en blauw en bordeauxrood ben

Bourgondië, werk tot ik dat rijke mahonie verdien

Eerlijk gezegd, kun je niet zien dat ik aan het werk ben, bitch, val me niet lastig?

Toon wat bescheidenheid, als je naar me kijkt

Een teef is iedereen op mijn manier, het is geen vrouwenhaat

Maar als je me blokkeert, zal ik je snel verslaan

Ik bouw een brug boven je, of ik maak een tunnel onder je door

Ik zal je opeten en uitscheiden en ik zal je aan de bloemen voeren

Als het moet, ga ik door je heen en absorbeer je verdomde krachten

Ik heb uur na uur gezet, laten we kristalhelder zijn

Ik kom er als het een dag of vijftig jaar duurt

Ik zal mijn angsten vingeren, ik zal verdomme een draak slaan

Zelfs met de Himalaya op mijn manier gaat het gebeuren

Want wachten werkt niet, en bidden komt misschien niet door

En hopen werkt niet.

Dus ik zal degene zijn die (werkt)

En de moraal van het verhaal is:

En de moraal van het verhaal is:

(Werk!) tot je armen eraf vallen

Tot je buikspieren hard worden en je botten helemaal zacht zijn

(Gewoon WERKEN!) tot je handen gevoelloos worden

En ze krampen en de fans op de tribunes worden dom

En misschien zie je me ooit op een glanzende foto

Geen rare hebben de klokken net zo hard laten rinkelen als ik sinds Quasimodo