I Am the Earth - Watain

He lives through me

All of what I am

The needle of Hamartia

Injected in the flesh of man

With the soul of a carrion;

Sleeping, yet awake

For underneath this skin

Crawls Eden’s cursed Snake

Hic est draco caudam suam devorans!

You may have felt its cold

Carressing down your spine

Gently yet with strength

And with a morbid touch

For its real shape is a razor

Smeared with the Devil’s seed

And infected with its plague

Are the scars from which I bleed

I am the Earth

Chained to horns

Its ground is my flesh

Pierced by Holy thorns

I am the Earth

Burning deep within

Its water is my blood

Blackened by my sins

Swallowed by His mystery

Lost within its maze

The bridges behind they burn

From the pyres of Hell’s grace

One after another

The stars fade into black

He has called my name

There is no way back…

Pierced by His will

Trapped within His lair

My flesh shall be the sign

Of that fires are to fear

For those who walk upon me

Shall be punished for their turns

I am the Earth

And within me the Devil burns!

I am the Earth

In the shadow of the Lord

A crucifix of flesh

Yet sinfully adored

I am the Earth

As your life with me does blend

For I am His truth;

The world without end…

The world without end

Hij leeft door mij heen

Alles wat ik ben

De naald van Hamartia

Geïnjecteerd in het vlees van de mens

Met de ziel van een aas;

Slapen en toch wakker

Voor onder deze huid

Kruipt de vervloekte slang van Eden

Hic est draco caudam suam devorans!

Misschien heb je het koud gevoeld

Je ruggengraat strelen

Zachtjes maar met kracht

En met een morbide tintje

Want zijn echte vorm is een scheermes

Besmeurd met het zaad van de duivel

En besmet met zijn pest

Zijn de littekens waaruit ik bloed?

Ik ben de aarde

Geketend aan hoorns

De grond is mijn vlees

Doorboord door heilige doornen

Ik ben de aarde

Diep van binnen brandend

Het water is mijn bloed

Zwart gemaakt door mijn zonden

Opgeslokt door Zijn mysterie

Verdwaald in zijn doolhof

De bruggen achter ze branden

Van de brandstapels van de genade van de hel

De een na de ander

De sterren vervagen in zwart

Hij heeft mijn naam genoemd

Er is geen weg terug...

Doorboord door Zijn wil

Gevangen in Zijn hol

Mijn vlees zal het teken zijn

Van die branden zijn te vrezen

Voor degenen die tegen me aan lopen

Zullen worden gestraft voor hun beurt

Ik ben de aarde

En in mij brandt de duivel!

Ik ben de aarde

In de schaduw van de Heer

Een kruisbeeld van vlees

Maar zondig aanbeden

Ik ben de aarde

Zoals je leven met mij samenvloeit

Want ik ben Zijn waarheid;

De wereld zonder einde…

De wereld zonder einde