Death's Cold Dark - Watain

De profundis mors advocat!

The pact is sealed, crystallised

Dark are the paths without return

Ash and blood colour my world

Ever downward winding steps spiraling to the utmost depths

Where the sun is but a memory of a murdered dream

As if emerged from the Abyss

Evoked by his own tongue

Antichrist, Devil’s child

Possessed by the night

Through will unfettered in darkness

Death was granted life

The blind man was given sight

And the fivefold star to shine forevermore

As a flame within the heart

Restlessly beckoning through

The guilt and vanity of a world deaf to it’s call

To dare what’s lit sole by the friar’s lantern

Through labyrinths so desolate and dark

To travel far in solitude and silence

'cross thornclad deserts vast

To witness the erection of a temple

At the place where order dies and chaos unfold

It’s tower shall lean out over the precipice

Oh the wonder’s those that mount it shall behold

For there the waves of Absu smash the rocks of definition

And feast upon them with erosive force

Yes there the ancient giants of primordial waters

Are hunting in the twilight near the shores

And I am their son, my ribcage the shrine, my flesh the prison

For my blood is their blood, my will is theirs

Mine is the gift that shall conquer all fears

See my glowing eyes reflect a heart that burns

That in turn reflects the chasm for which it yearns

He shall return to the Abyss

Heeding his masters call

Antichrist, Devil’s child

At one with the night

Wordless without form in deepest depths

Yet most besung, most present and most high

Thou wellspring from which horror’s holy flow

Through gates wide open

Thou who placed these words of praise upon my lips

The infant’s cry and the rapist’s sigh of joy

The world has gone blurred but the road gets

Ever clearer in search of thy burning kingdom

De profundis mors advocat!

Het pact is verzegeld, uitgekristalliseerd

Donker zijn de paden zonder terugkeer

As en bloed kleuren mijn wereld

Altijd neerwaartse kronkelende stappen die spiraalsgewijs naar de uiterste diepten gaan

Waar de zon slechts een herinnering is aan een vermoorde droom

Alsof ze uit de afgrond zijn gekomen

Opgeroepen door zijn eigen tong

Antichrist, Duivelskind

Bezeten door de nacht

Door de wil onbelemmerd in de duisternis

De dood kreeg het leven

De blinde man kreeg zicht

En de vijfvoudige ster om voor altijd te schijnen

Als een vlam in het hart

Rusteloos lonkend door

De schuld en ijdelheid van een wereld die doof is voor zijn roeping

Om te durven wat tong verlicht door de lantaarn van de monnik

Door labyrinten zo desolaat en donker

Ver reizen in eenzaamheid en stilte

'cross doorn begroeide woestijnen uitgestrekte'

Om getuige te zijn van de bouw van een tempel

Op de plaats waar orde sterft en chaos zich ontvouwt

Zijn toren zal over de afgrond leunen

Oh, het wonder is dat degenen die het beklimmen zullen aanschouwen!

Want daar verpletteren de golven van Absu de rotsen van de definitie

En smullen ervan met erosieve kracht

Ja daar de oude reuzen van oerwateren

Jagen in de schemering bij de kusten

En ik ben hun zoon, mijn ribbenkast het heiligdom, mijn vlees de gevangenis

Want mijn bloed is hun bloed, mijn wil is de hunne

De mijne is het geschenk dat alle angsten zal overwinnen

Zie hoe mijn gloeiende ogen een brandend hart weerspiegelen

Dat weerspiegelt op zijn beurt de kloof waarnaar het verlangt

Hij zal terugkeren naar de afgrond

Luisteren naar de oproep van zijn meesters

Antichrist, Duivelskind

Eén met de nacht

Woordeloos zonder vorm in de diepste diepten

Maar toch het meest bezongen, het meest aanwezig en het meest hoog

Gij bron van waaruit de heilige vloei van horror

Door poorten wijd open

Gij die deze woorden van lof op mijn lippen plaatste

De kreet van het kind en de zucht van vreugde van de verkrachter

De wereld is wazig geworden, maar de weg wordt

Steeds duidelijker op zoek naar uw brandende koninkrijk