Waters of Ain - Watain

Take me home

Ye beckoning ocean waves!

My vessel is prepared

Eagerly, my spirit yearns

Through the gates, Transylvania calls

Anointed am I

Exalted on a course to man averse

Cloven-hooved my footsteps be

The self withdrawn

Expanding as the rays of death illuminate

The bridge and the path to the waters of Ain

Where no corner’s define

To the waters of Ain

Where no circles confine

To the waters of Ain

To the twilight of time

To the Death

To unmask the featureless face and know its numbing beauty

To remove the fig leaf from her cunt and enter

Beyond!

To pluck the fruits forbidden

Ye grapes most ripe, ye blessings of the underworld

Unleash your bitter rivers

Burn this tongue of mine

Oh wormwood sweet

Damnation’s infernal wine

From the waters of Ain

Where no corner’s define

From the waters of Ain

Where no circles confine

Flow, ye waters of Ain

As wormwood and wine

To the Death!

Their waters as one water in a stream against all streams

Sweet and salt now intermingle in the waking veins of Kingu

The havens tower in the yonder now

Where my vessel shall set sail

A voyage without end across the ageless waters

To shine beyond!

Do not mistake me for a star

Though I’ll shine like them at night

But behold instead the darkness in between them

The Devil’s light

Fearless I tread at the outpost

The brilliant abode of the dark

At the bridge from the known to the great unseen

I shall not linger

Saturn, great dark in the yonder

I give you my soul to devour

So that I may be judged in your deathlike glare

And purified

For thou art the wisdom’s keeper

The shoreline where truth shall unwind

A truth that in life I am doomed to search

But shall die to find

So now, I must leave these shores

Never to return

So I set my sail towards the setting sun

At the end of the world

Breng me naar huis

Gij wenkende oceaangolven!

Mijn vaartuig is gereed

Gretig, mijn geest hunkert naar

Door de poorten roept Transsylvanië

Gezalfd ben ik

Verheven op een cursus om mensen afkerig te maken

Gespleten mijn voetstappen zijn

Het zelf teruggetrokken

Uitbreidend terwijl de stralen van de dood oplichten

De brug en het pad naar de wateren van Ain

Waar geen hoek definieert

Naar de wateren van Ain

Waar geen kringen zich beperken

Naar de wateren van Ain

Naar de schemering van de tijd

Tot de dood

Om het karakterloze gezicht te ontmaskeren en zijn verdovende schoonheid te kennen

Om het vijgenblad van haar kut te verwijderen en binnen te komen

Voorbij!

Om de verboden vruchten te plukken

Gij meest rijpe druiven, gij zegeningen van de onderwereld

Laat je bittere rivieren los

Verbrand deze tong van mij

Oh alsem zoet

De helse wijn van de verdoemenis

Uit de wateren van Ain

Waar geen hoek definieert

Uit de wateren van Ain

Waar geen kringen zich beperken

Stroom, gij wateren van Ain

Als alsem en wijn

Tot de dood!

Hun wateren als één water in een stroom tegen alle stroomen

Zoet en zout vermengen zich nu in de wakkere aderen van Kingu

De havens torenen nu daarginds uit

Waar mijn vaartuig zal varen

Een reis zonder einde over de tijdloze wateren

Om verder te schitteren!

Vergis je niet voor een ster

Hoewel ik 's nachts net als zij zal schijnen

Maar zie in plaats daarvan de duisternis tussen hen in

Het licht van de duivel

Onverschrokken loop ik naar de buitenpost

De schitterende verblijfplaats van het duister

Op de brug van het bekende naar het grote ongeziene

Ik zal niet blijven hangen

Saturnus, grote duisternis daarginds

Ik geef je mijn ziel om te verslinden

Zodat ik geoordeeld kan worden in je dodelijke blik

en gezuiverd

Want jij bent de bewaarder van de wijsheid

De kustlijn waar de waarheid tot rust zal komen

Een waarheid die ik in mijn leven gedoemd ben te zoeken

Maar zal sterven om te vinden

Dus nu moet ik deze kusten verlaten

Nooit meer terugkeren

Dus ik zeil naar de ondergaande zon

Aan het einde van de wereld