Agony Fires - Watain

Beyond god’s pestilent grace

Obscured by light his spawner dwells

Hidden but soon to be found

Beyond shrouds of fading life

All fires leave reeking ashes

Not only glow that shines

And the dawns you’ve blessed shall be cursed

A thousand times

Clean the mirrors from the dust of god

And nothing shall be there

For you are too weak to turn the key

Chained to life by fear

Oh, as solitude awakes

Razorsharp it shines

Reflections in your gazing eyes

For the first time burnt by sun

Each dawn rising in plagueous glory

And touching the withering ground

Shall feed your agony fires

For your truth has now been found

Feel the power

Bow down like the servant you are

For great evil flows through your shells

A fall from grace

Yet a rising in glorious ashes

The gate lies crushed

And the key to life has melted

A path will open

And wrath will enter

I rejoice in silence

Suffering is the key to the world of the beast

Voorbij de verderfelijke genade van God

Verduisterd door licht woont zijn spawner

Verborgen maar binnenkort te vinden

Voorbij de sluiers van vervagend leven

Alle vuren laten stinkende as achter

Niet alleen gloed die schijnt

En de dageraad die je hebt gezegend, zal vervloekt zijn

Duizend keer

Reinig de spiegels van het stof van god

En er zal niets zijn

Want je bent te zwak om de sleutel om te draaien

Door angst aan het leven geketend

Oh, als de eenzaamheid ontwaakt

Haarscherp, het schijnt

Reflecties in je starende ogen

Voor het eerst verbrand door de zon

Elke dageraad die opkomt in plaagachtige glorie

En het aanraken van de verwelkende grond

Zullen je pijnvuren voeden

Want jouw waarheid is nu gevonden

Voel de kracht

Buig neer als de dienaar die je bent

Want groot kwaad stroomt door je schelpen

Een val uit de gratie

Toch een verrijzenis in glorieuze as

De poort ligt verpletterd

En de sleutel tot het leven is gesmolten

Er wordt een pad geopend

En toorn zal binnenkomen

Ik verheug me in stilte

Lijden is de sleutel tot de wereld van het beest