Вверх по течению - Возвращение

Надвое рассекла река степь, стой…

Расплескалась алая в берегах.

Иссиня-черная птица над головой

Отыскала нас в ковылях…

Ночь уходит в остывший песок,

Первый луч нас с постелей сорвет.

Мы оставим здесь все,

Нам время выдало фору

И больше не ждет.

Мы по россыпи рос босиком

Прямо к пристани вместе сойдем.

Сколько тут проплыло кораблей —

Вслед за ними и мы поплывем.

Вверх по течению

В лодочке с крыльями,

Крыши царапая прямо за облачко,

Вверх по течению,

Вверх, прочь от отчего.

Двое за веслами,

Десять кормчих.

Это было всегда: находился один, кто слетал с тормозов.

Кто будил первым зверя, и взрезал тишину мерный топот подков.

Ничего не забыв, никому не простив, в гречневый сенокос

Променяли трехрядку на трехлинейку да пошли все в разнос.

Эй, катись голова!

Что тут долго гадать,

Станет тетка с косой нам кума.

Занесет за Китай, Господи, выручай!

Ты же сам нас таких выдумал.

Отпусти нас, судьба, мы уже не слепы.

Мы прозрели внезапно,

Сквозь фальшь декораций увидев себя.

И теперь суждено нам считать до конца верстовые столбы.

Вдоль дороги, ведущей к истокам, где можно жить только любя.

Как вас там величать, тех, кто рубит сплеча,

Тех, кто правит верхом на козле.

Одного до сих пор не могу я понять —

Как вас носит еще по земле.

Надвое рассекла река жизнь, стой…

Расступились в стороны брега.

Высоко белая птица над головой,

Отчего ты так далека?

De rivier sneed de steppe in tweeën, stop...

Scarlet spatte op de oevers.

Blauwzwarte vogel boven je hoofd

Vond ons in het pluimgras...

De nacht verdwijnt in het afgekoelde zand,

De eerste balk zal ons van ons bed rukken.

We laten alles hier achter

De tijd heeft ons een voorsprong gegeven

En wacht niet meer.

We groeiden op blote voeten langs de placer

Laten we samen naar de pier gaan.

Hoeveel schepen zijn hier gevaren -

Na hen zullen we zeilen.

Stroomopwaarts

In een boot met vleugels

Daken die vlak achter de wolk krassen,

Stroomopwaarts,

Omhoog, weg van het waarom.

Twee aan de riemen

Tien stuurlieden.

Het was er altijd: er was er een die van de rem vloog.

Wie maakte het beest het eerst wakker, en het afgemeten gestamp van hoefijzers verbrak de stilte.

Niets vergeten, niemand vergeven, tot boekweithooi

Ze verwisselden een drie-rij voor een drie-lijn en alles ging in de ruimte.

Hé, rol met je hoofd!

Wat valt er lang te raden?

Een tante met een zeis wordt onze peetvader.

Het zal het naar China brengen, Heer, help me!

Je hebt ons zelf zo uitgevonden.

Laat ons gaan, lot, we zijn niet langer blind.

We zagen ineens het licht

Jezelf zien door het valse landschap.

En nu zijn we voorbestemd om de mijlpalen tot het einde te tellen.

Langs de weg die naar de oorsprong leidt, waar je alleen kunt leven door lief te hebben.

Hoe u daar te bellen, degenen die de schouder afhakten,

Degenen die over geiten heersen.

Ik kan nog steeds één ding niet begrijpen -

Hoe je nog steeds op de grond bent.

De rivier sneed het leven in tweeën, wacht...

Ze gingen naar de zijkanten van de kust.

Hoge witte vogel boven je hoofd

Waarom ben je zo ver weg?