Туман - Владимир Пресняков

В моё окно пролился странный свет, как будто кто-то краски все смешал.

Мне показалось, что весь мир в туман одет, настал тот день, которого я ждал.

В ту осень был такой же точно день, такой же плыл над городом туман.

И растворилась в нём, оставив только тень, тень, от которой я схожу с ума.

Припев:

В такой дождливый туманный вечер, брожу по улицам, где фонари как свечи

И жду, что вдруг из белой пустоты ты вновь шагнёшь ко мне на встречу.

Туман.

Туман.

Туман.

Туман.

Туман.

Туман.

За стёклами кафе — десятки лиц, я силюсь хоть в одном узнать тебя.

Туман молчит и из его пустых глазниц, как слёзы льются капельки дождя.

Припев:

В такой дождливый туманный вечер, брожу по улицам, где фонари как свечи

И жду, что вдруг из белой пустоты ты вновь шагнёшь ко мне на встречу.

Туман.

Туман.

Туман.

Туман.

Туман.

Туман.

Октябрский вечер и туман — мелодия о грусти.

Привычной стеной стоит туман между нами вновь.

Пусть водопадом мелких брызг вновь волнуют чувства,

Не порочны они между мной и тобой, мы с тобой одни: только я и ты.

Туман.

Туман.

Een vreemd licht scheen door mijn raam, alsof iemand alles door elkaar had gemengd.

Het leek me dat de hele wereld in mist was gehuld, de dag waarop ik had gewacht was aangebroken.

Die herfst was het precies dezelfde dag, dezelfde mist dreef over de stad.

En ze loste erin op en liet alleen een schaduw achter, een schaduw die me gek maakt.

Refrein:

Op zo'n regenachtige mistige avond dwaal ik door de straten waar de lantaarns als kaarsen zijn

En ik verwacht dat je ineens vanuit de witte leegte weer naar mij toe stapt om elkaar te ontmoeten.

Mist.

Mist.

Mist.

Mist.

Mist.

Mist.

Achter het glas van het café staan ​​tientallen gezichten, ik probeer je in minstens één te herkennen.

De mist is stil en uit zijn lege oogkassen stromen, als tranen, regendruppels.

Refrein:

Op zo'n regenachtige mistige avond dwaal ik door de straten waar de lantaarns als kaarsen zijn

En ik verwacht dat je ineens vanuit de witte leegte weer naar mij toe stapt om elkaar te ontmoeten.

Mist.

Mist.

Mist.

Mist.

Mist.

Mist.

Oktoberavond en mist - een melodie over verdriet.

Gewone muur is weer mist tussen ons.

Laat gevoelens weer opwinden met een waterval van kleine spatten,

Ze zijn niet gemeen tussen jou en mij, jij en ik zijn alleen: alleen ik en jij.

Mist.

Mist.