День, в который ты ушла - Владимир Пресняков

Ночь в ладонь мою стекла,

Как капля со стекла,

За долгим летним ливнем.

Там под окнами в рассвет

Как между да и нет

Теряется твой след.

День в который ты ушла

Не обещал тепла

И длился словно годы.

День в который ты ушла,

Меня не позвала,

Но твой мерцающий огонь

Упал в мою ладонь,

Но не коснулся сердца.

Ночь — пустое колдовство,

Вино на одного,

Случайный собеседник.

Ночь, пока царит луна,

Я сяду у окна

И выпью всю до дна ночь.

Я укроюсь от тоски,

Пока твои шаги

Не превратятся в эхо.

Жар твоих блестящих глаз

Кого-то жжёт сейчас, о o-у-o,

Согрев меня всего лишь pаз

В какой-то Новый год

От Рождества Хpистова.

День, в который ты ушла,

Не обещал тепла

И длился словно годы

День, в который ты ушла,

Меня не позвала,

Но твой мерцающий огонь

Упал в мою ладонь,

Но не коснулся сердца.

Nachtglas in mijn handpalm,

Als een druppel uit glas

Achter een lange zomerse stortbui.

Daar onder de ramen bij zonsopgang

Tussen ja en nee

Je spoor is verloren.

De dag dat je wegging

Beloofde geen warmte

En het duurde jaren.

De dag dat je wegging

Heeft mij niet gebeld

Maar je flikkerende vuur

Viel in mijn handpalm

Maar raakte het hart niet.

De nacht is een lege hekserij

Wijn voor één

Willekeurige gesprekspartner.

Nacht terwijl de maan regeert

Ik ga bij het raam zitten

En ik drink de hele nacht door.

Ik zal me verbergen voor verlangen,

Terwijl je stappen

Zal niet veranderen in een echo.

De gloed van je stralende ogen

Er brandt nu iemand, oh-oh-oh

Warm me maar één keer op

Op een nieuw jaar

Uit de geboorte van Christus.

De dag dat je wegging

Beloofde geen warmte

En duurde jaren

De dag dat je wegging

Heeft mij niet gebeld

Maar je flikkerende vuur

Viel in mijn handpalm

Maar raakte het hart niet.