Через тысячу лет - Владимир Пресняков

Ночь, словно ворожея, свои звезды вдали зажгла.

Ты — голубая фея, что нежданно с небес сошла.

Твое каждое слово ловлю, шепотом губ люблю,

Снова и снова глаза, те, что не лгут.

Припев:

Даже если через тысячу лет ты придешь в мои воспоминания,

В синем небе напишу твой портрет, оживлю его своим дыханием,

Даже если через тысячу лет.

Ты мой июльский ливень, что пролился в безумный зной.

Ты — нежность белых лилий, вздох приливной волны морской.

Коснись легкой рукою меня, Бог неземной явись,

Новой звездой продлись в жизни иной.

Припев:

Даже если через тысячу лет ты придешь в мои воспоминания,

В синем небе напишу твой портрет, оживлю его своим дыханием,

Даже если через тысячу лет.

De nacht verlichtte als een waarzegger zijn sterren in de verte.

Jij bent de blauwe fee die plotseling uit de hemel neerdaalde.

Ik vang je elk woord, ik hou van je met een gefluister van lippen,

Keer op keer ogen, die niet liegen.

Refrein:

Zelfs als je over duizend jaar naar mijn herinneringen komt,

In de blauwe lucht zal ik je portret schilderen, ik zal het doen herleven met mijn adem,

Ook al is het over duizend jaar.

Jij bent mijn juli-regenbui die in de gekke hitte terechtkwam.

Je bent de tederheid van witte lelies, de zucht van een vloedgolf van de zee.

Raak me aan met een lichte hand, onaardse God verschijnt,

Een nieuwe ster duurde in een ander leven.

Refrein:

Zelfs als je over duizend jaar naar mijn herinneringen komt,

In de blauwe lucht zal ik je portret schilderen, ik zal het doen herleven met mijn adem,

Ook al is het over duizend jaar.