Наедине с дождём - Влад Павлецов

Рисует дождь на лужах бесконечные ноли…

Перчаткой мокрой постучав в окошко,

Он меланхолией мне до краёв бокал налил.

Ну что ж… За встречу можно… Понемножку…

По капле за грядущий день, по капле, за вчера,

А третий тост за тех, кого уж нету…

Мы просидим всю эту ночь с ним вместе до утра

И, может быть, подружимся к рассвету.

Усталый лист

Сорвался вниз —

Не мой каприз,

А осени дыханье.

И вновь как в школе детвора

Твержу подряд который раз:

Trekt regen op plassen eindeloze nullen...

Met een natte handschoen op het raam tikken,

Hij schonk me een glas tot de rand vol melancholie in.

Nou... Voor een vergadering kun je... Beetje bij beetje...

Druppel voor druppel voor de komende dag, druppel voor druppel, voor gisteren,

En de derde toost is voor degenen die al weg zijn...

We zullen de hele nacht bij hem blijven tot de ochtend

En misschien maken we bij zonsopgang vrienden.

moe blad

viel -

niet mijn bevlieging

En herfstadem.

En nogmaals, zoals bij schoolkinderen

Ik herhaal nog een keer achter elkaar: