Se Juntan Dos Palomitas - Violeta Parra

Se juntan dos palomitas

En el árbol del amor

Fin de la separación que

Los tenía contigo

Brillaba con sus rayitos

El sol en ese entretanto

Los dos en un sólo manto

Se arrebozaron dichosos

Y sin clarín misterioso

Palomito yo te canto

Como el clavel y la rosa

Florecen en el jardín

La dalia con el jazmín

Y la azucena olorosa

Se entrentran las mariposas

De aquellos dos sentimientos

Y anudan sus pensamientos

Al son de una melodía

Se dicen los buenos días

En el más bello instrumento

Lo que en la ausencia

Fue pena se convirtió en alegría

Así pasaron seguidas

Horas de dicha serena

Bendicen la luna llena

Señora del firmamento

Dice (?) en el viento

Alguna lengua amorosa

Que conservará la rosa

Que sembré en este momento

Después de tanta dulzura

Suena la antigua campana

Que anuncia en una mańana

Del adios su cruel premura

Como la fruta madura

Al desprenderse del alto

Se desgarraron en llanto

Los novios sin más demora

Porque ha llegado la hora de

Dividir el encanto

Condimento de la vida

Que alimenta el corazón

Más que alegría, dolor

Que nunca cierra su herida

Tisana para bebida

Que calma por un instante

Es ley de cada habitante

Desde que el mundo fue mundo

Sólo de dicha un segundo

Para los pobres amantes

Er worden twee popcorns in elkaar gezet

in de boom van liefde

Einde van de scheiding

had ze bij je

Het scheen met zijn stralen

De zon in die tussentijd

De twee in één mantel

Ze wikkelden zich vrolijk in

En zonder een mysterieuze bugel

Kleine duif ik zing voor jou

Zoals de anjer en de roos

bloeien in de tuin

De dahlia met de jasmijn

En de geurige lelie

De vlinders komen binnen

Van die twee gevoelens

En knoop hun gedachten

Op het geluid van een melodie

ze zeggen goedemorgen

In het mooiste instrument

Wat bij afwezigheid?

Het was verdriet omgezet in vreugde

Dus gingen ze voorbij

Uren van serene gelukzaligheid

zegen de volle maan

vrouwe van het firmament

Er staat (?) in de wind

een of andere liefdevolle tong

wie houdt de roos?

Wat ik op dit moment heb geplant

Na zoveel zoetigheid

Bel de oude bel

Dat kondigt in een ochtend aan

Vaarwel zijn wrede haast

zoals rijp fruit

Bij het losmaken van de hoge

Ze barstten in tranen uit

De bruid en bruidegom zonder verder uitstel

Want de tijd is gekomen

gespleten charme

smaakmaker van het leven

dat het hart voedt

Meer dan vreugde, pijn

Dat sluit nooit zijn wond

Tisane om te drinken

dat kalmeert voor een moment

Het is de wet van elke inwoner

Sinds de wereld wereld was

Even van gelukzaligheid

voor de arme minnaars