Verso por la Niña Muerta - Violeta Parra

Cuando yo salí de aquí

Dejé mi guagua en la cuna

Creí que la mamita Luna

Me l’iba a cuidar a mí

Pero como no fue así

Me lo dijo en una carta

Pa’que el alma se me parta

Por no tenerla conmigo;

El mundo será testigo

Que hei de pagar esta falta

La bauticé en la capilla

Pa’que no queara' mora;

Cuando llegaba la aurora

Le enjuagaba las mejillas

Con agua de candelillas

Que dicen que es milagrosa

Si se deshoja la rosa;

Muy triste queda la planta

Como quedó la que canta

Su pena más dolorosa

Llorando de noche y día

Se terminarán mis horas

Perdóname, gran señora

Digo a la Virgen María

No ha sio' por culpa mía

Yo me declaro inocente

Lo sabe toa' la gente

De que no soy mala maire

Nunca pa’ella faltó el aire

Ni el agua de la virtiente

Ahora no tengo consuelo

Vivo en pecao' mortal

Y amargas como la sal

Mis noches son un desvelo;

Es contar y no creerlo

Parece que la estoy viendo

Y más cuando estoy durmiendo

Se me viene a la memoria;

Ha de quedar en la historia

Mi pena y mi sufrimiento

toen ik hier wegging

Ik liet mijn baby in de wieg

Ik dacht dat mama Luna

Ik ging voor mezelf zorgen

Maar aangezien het niet zo was

Hij vertelde me in een brief

Zodat mijn ziel splijt

Omdat ik haar niet bij me heb;

De wereld zal getuige zijn

dat hei om dit gebrek te betalen

Ik doopte haar in de kapel

Zodat hij niet mora zou queara';

Toen de dageraad kwam

Ik spoelde haar wangen

Met candelillawater

Ze zeggen dat het wonderbaarlijk is

Als de roos vertrekt;

De plant is erg verdrietig

Hoe was degene die zingt?

Je meest pijnlijke verdriet

Dag en nacht huilen

mijn uren zullen eindigen

Vergeef me, geweldige dame

Ik zeg tegen de Maagd Maria

Het is niet mijn schuld geweest

Ik pleit niet schuldig

iedereen weet het

Dat ik geen slechte moeder ben

Het ontbrak Pa'ella nooit aan lucht

Noch het water van de bron

Nu heb ik geen troost

Ik leef in doodzonde

En bitter als zout

Mijn nachten zijn slapeloos;

Het is vertellen en het niet geloven

Ik lijk naar haar te kijken

En meer als ik slaap

Het komt voor de geest;

Het moet de geschiedenis ingaan

Mijn verdriet en mijn lijden