Ausencia - Violeta Parra

Cómo se han ido volando, ingrato

Las raudas horas de un tiempo cruel

Hoy de ti lejos y en otro campo

Y de ti_a-mi-go tan cer-ca_a-yer

Ayer tu mano sentí en la mía

Con ardorosa y grata presión

Hoy en los ayes de ardiente brisa

A tus o-í-dos ir-á mi voz

Por-que la_au-sen-cia_es tan cruel do-lor

Cuando la noche su manto lóbrego

Tienda en el valle y en la ciudad

Pláceme, amigo, con tus recuerdos

Pasar mis horas de soledad

Y en cada estrella que centelleante

Y que en el cielo veo lucir

Parece, amigo, mirar tus ojos

Que sonriendo me están a mi

Tal vez sí loca, más cuán feliz

Ya no sé, amigo, vivir alegre

Como en un tiempo que ya se fue

Tu amor ausente me tiene triste

Nunca olvides quien te quiso bien

Si acaso olvidas a quien te adora

A quien un día el alma te dio

Mañana acaso lánguida y mustia

Sobre su tallo muera una flor

Y su perfume no vuelva, no

Hoe ze zijn weggevlogen, ondankbaar

De snelle uren van een wrede tijd

Vandaag van jou ver weg en in een ander veld

En van jou voor mij zo dicht bij gisteren

Gisteren voelde ik jouw hand in de mijne

Met brandende en aangename druk

Vandaag in de ellende van een brandende bries

Op jouw o-í-two go-to my voice

Omdat de_afwezigheid_zo wrede pijn is

Wanneer de nacht zijn sombere mantel

Winkelen in het dal en in de stad

Doe me plezier, vriend, met je herinneringen

breng mijn eenzame uren door

En in elke ster die fonkelt

En dat ik in de lucht zie schijnen

Het lijkt, vriend, om in je ogen te kijken

Dat ze naar me lachen

Misschien ja gek, maar hoe blij

Ik weet niet meer, vriend, om gelukkig te leven

Als in een tijd die al voorbij is

Je afwezige liefde maakt me verdrietig

Vergeet nooit wie van je hield

Als je degene vergeet die van je houdt

Aan wie op een dag de ziel je gaf?

Morgen misschien loom en muf

Op zijn stengel sterft een bloem

En je parfum komt niet terug, nee