Tusenåriga stråk - Vintersorg

På tiällhedens myrplatå står färgspänsten all

Längs urgamla landmärken våta

Betagen av växtrikets förföriska kall

Dess prunkande och skrimrande gåta

Jag reser i regnskuggans dävna rike

På höglandsslättens allvarsgrönskande dunkel

Med känslan;

som markernas jämnlike

En värdväxt för orkidé och isranunkel

Jämmerdal i ljus undanskymd

Längs tusenåriga stråk

En vid horisont med oändlig rymd

Spridda tecken från samma epok

Mager jordmån märkt av köld

Längs tusenåriga stråk

Under höstfrostens glittriga sköld

Allt ur samma röst, allt ur samma språk

I dalgången dras jag mot vattenbryn

Där den flyktiga morgondimman tågar

Den kommo från djupet, den kommo ifrån skyn

Och frammanar alla syner som av storslagenhet lågar

Stiglös utpost för denna vandringsgesällen

Medan dvärgbjörksnåren hätar sitt spröda skuggvalvla däröver

Lågalpina videbälten ger mig ro och viloställen

Rötter inrunder ger mig den huldhet jag behöver

Jämmerdal i ljus undanskymd

Längs tusenåriga stråk

En vid horisont med oändlig rymd

Spridda tecken från samma epok

Mager jordmån märkt av köld

Längs tusenåriga stråk

Under höstfrostens glittriga sköld

Allt ur samma röst, allt ur samma språk

Öppen för skridande villfarelse på mo och mad

Bergklyftan siras av solens ljusa lyfting

Lockad av alstringsrika rännilars sorlande serenad

Som stiger ur fjällsjöns djupa syftning

Op het moerasplateau van tiällheden is de kleurelasticiteit alles

Langs oude monumenten nat

Veroverd door de verleidelijke kou van het plantenrijk

Zijn flamboyante en glinsterende mysterie

Ik reis in het saaie rijk van de regenschaduw

Op de vergroenende somberheid op grote hoogte van de hooglanden

Met het gevoel;

als de gelijke van de landen

Waardplant voor orchidee en ijsdoughnut

Jämmerdal in licht verduisterd

Langs millennial paden

Een brede horizon met oneindige ruimte

Verspreide personages uit hetzelfde tijdperk

Magere grond gekenmerkt door kou

Langs millennial paden

Onder het glinsterende schild van herfstvorst

Alles uit dezelfde stem, alles uit dezelfde taal

In de vallei word ik naar de waterkant getrokken

Waar de vluchtige ochtendmist traint

Het kwam uit de diepte, het kwam uit de lucht

En roept alle visioenen op die van grootsheid liegen

Padloze buitenpost voor deze wandelgenoot

Terwijl de dwergberkenbossen hun broze boog erover verwarmen

Lage alpine rieten riemen geven me vrede en rust

Wortels afronden geeft me de kuisheid die ik nodig heb

Jämmerdal in licht verduisterd

Langs millennial paden

Een brede horizon met oneindige ruimte

Verspreide personages uit hetzelfde tijdperk

Magere grond gekenmerkt door kou

Langs millennial paden

Onder het glinsterende schild van herfstvorst

Alles uit dezelfde stem, alles uit dezelfde taal

Open voor flagrante waanvoorstellingen op mo en mad

De kloof wordt gesierd door het licht van de zon

Aangetrokken door de zoemende serenade van rijke kieuwen

Die oprijst uit het diepe doel van het bergmeer