Till Fjälls - Vintersorg

Trädgränsens lövsal i brandgul skiftning flammar

Hösten uppvaknar att gälda livets lån

Branternas sagosyn min törstiga själ nu ammar

Neröver ormlikt ringlar sig ån

Tungt jag uppför sträva blint

I senskymningsblåsten

Vid bergväggar mäktiga som en väldig katedral

Nordstormens andedräkt återföder frosten

Der klipporna bildar den mörka tempelsal

Till Fjälls, till fjälls där storm mig famnar

Till Fjälls, till fjälls vakad av ramnar

Mot himlabrynet avtecknas fjällets brödrahöjder

Snösmyckade toppar likt tinnar och torn

De ståtar upp mot skyn när drängsol lyser nöjder

I den stiglösa utmark ljuder fulländningens horn

Till Fjälls, till fjälls där storm mig famnar

Till Fjälls, till fjälls vakad av ramnar

De bladrand van de boomgrens in vurige gele schuifvlammen

De herfst ontwaakt om de lening van het leven aan te vragen

Branterns sprookjesachtige kijk mijn dorstige ziel geeft nu borstvoeding

Langs de slangachtige rivier kronkelt de rivier

Zwaar streef ik blindelings

In de late schemerwind

Door rotswanden machtig als een enorme kathedraal

De adem van Nordstormen regenereert de vorst

Waar de rotsen de donkere tempelzaal vormen

Naar Fjälls, naar fjälls waar de storm me omarmt

Naar Fjälls, naar fjälls bewaakt door frames

Naar de rand van de hemel zijn de berghoogten van de berg gemarkeerd

Met sneeuw versierde toppen zoals pinakels en torens

Ze staan ​​op naar de hemel wanneer de volle zon met tevredenheid schijnt

In de traploze ontsluiting klinkt de hoorn van perfectie

Naar Fjälls, naar fjälls waar de storm me omarmt

Naar Fjälls, naar fjälls bewaakt door frames