Polarnatten - Vintersorg

Solen strövar under horisontens gräns

Middagsmörker ger liv åt myter och illusioner

Nu, vintertiden skänker oss sin väldiga influens

När stjärnbilder speglar sig med snöns reflektioner

En tid har kommit för att ge oss ro

Den släpper lös den fjällstorm som vilat hos brisen

Måndränkt ligger järvens täckta bo

Den smög i hunger över den blanka isen

Sinnets alkemi

Stärks av mörkertidens magi

Över frusna vatten

Står polarnatten, polarnatten

Ett vagt himlaljusbestånd

Projicerat mot fjällets fond

Nu så glimrar skatten

Polarnatten, polarnatten

Himlavalvet draperas av solens broder

Tills polardag väcks ur nattens barm

En trofast kumpan då håller i ljusets roder

Med jordaxelns lutning som hävarm

Tills vi åter förförs av skumrask dager

Vid polarviddernas ensliga barriär

Föreställningsskuggan kryssar över färglöst lager

Värvad av tidens gondoljär

Som vilar över människoboning

Ger rum åt ytterligheters storslagna försoning

De zon dwaalt onder de horizon

Diner duisternis geeft leven aan mythen en illusies

Nu heeft de wintertijd een enorme invloed op ons

Wanneer sterrenbeelden worden weerspiegeld met de weerspiegeling van de sneeuw

Er is een tijd gekomen om ons vrede te geven

Het ontketent de bergstorm die rustte op de bries

Door mensen doordrenkt ligt het overdekte nest van de veelvraat

Het gleed van honger over het glanzende ijs

Alchemie van de geest

Versterkt door de magie van de middeleeuwen

Over bevroren water

Staat poolnacht, poolnacht

Een vage lichtpopulatie

Geprojecteerd tegen de achtergrond van de berg

Nu schijnt de belasting

Poolnachten, poolnachten

Het firmament is gedrapeerd door de broer van de zon

Tot pooldag ontwaakt uit de boezem van de nacht

Een trouwe metgezel houdt dan het roer van het licht vast

Met de helling van de aardas als hefboom

Tot we weer verleid worden door sombere dagen

Bij de eenzame barrière van de poolgebieden

De prestatieschaduw kruist een kleurloze laag

Aangeworven door de gondelier van die tijd

Rustend boven menselijke bewoning

Maakt de grote verzoening van uitersten mogelijk