The Explorer - Vintersorg

Born in the auroral arc’s centre

With eyes reflecting its sublime ways

A splendid vision to enter

Robed in the semblance of beams in haze

It enlights his eternal questioning

Of worlds in space afar

As the curtain of the known is vanishing

Under the portrait of a star

He sees a paradise in every flower

A solar system in every spark

He’s trying to reach a subliminal power

And slowly sinks into the dark

Scenic radiance hides its embers

In the function of rising a tide

But mountain summits still remembers

Where it use to ride

His heart, the thunders imitation

His breath, the gentle winds vocation

In a pensive spirit unsealing the bodly cocoon

As his mind swallows the moon

He sees a paradise in every flower

A solarsystem in every spark

He’s trying to reach a subliminal power

And slowly sinks into the dark

Like a mental Columbus in ecstacy

Controlling his spiritual cave

But just a microscopical cell in the galaxy

So, he’s both master and slave

A burning comet which tries to pass

Through the universal door

Where ashrams lurks in the hourglass

Deep within the cosmic core

He sees a paradise in every flower

A solarsystem in every spark

He’s trying to reach a subliminal power

And slowly sinks into the dark

Geboren in het midden van de poolboog

Met ogen die zijn sublieme manieren weerspiegelen

Een prachtige visie om binnen te komen

Gehuld in de schijn van balken in waas

Het verlicht zijn eeuwige vragen

Van werelden in de verre ruimte

Terwijl het gordijn van het bekende aan het verdwijnen is

Onder het portret van een ster

Hij ziet een paradijs in elke bloem

Een zonnestelsel in elke vonk

Hij probeert een subliminale kracht te bereiken

En zakt langzaam weg in het donker

Schilderachtige uitstraling verbergt zijn sintels

In de functie van opkomend tij

Maar bergtoppen herinneren zich nog steeds

Waar het gebruikt om te rijden

Zijn hart, de imitatie van de donder

Zijn adem, de zachte wind roeping

In een peinzende geest die de lichamelijke cocon ontsluit

Terwijl zijn geest de maan opslokt

Hij ziet een paradijs in elke bloem

Een zonnestelsel in elke vonk

Hij probeert een subliminale kracht te bereiken

En zakt langzaam weg in het donker

Als een mentale Columbus in extase

Zijn spirituele grot beheersen

Maar slechts een microscopische cel in de melkweg

Dus hij is zowel meester als slaaf

Een brandende komeet die probeert te passeren

Door de universele deur

Waar ashrams op de loer liggen in de zandloper

Diep in de kosmische kern

Hij ziet een paradijs in elke bloem

Een zonnestelsel in elke vonk

Hij probeert een subliminale kracht te bereiken

En zakt langzaam weg in het donker