Cent ans - Vincent Delerm, Renaud, Bénabar

J’ai cent ans et j’suis bien content

J’suis assis sur un banc

Et je regarde les contemporains

C’est dire si j’contemple rien

J’file des coups d’canne aux passants

Des coups d’pompe aux clébards

Qui m'énervent et j’me marre

On peut rien m’dire, j’suis trop vieux

Trop fragile, trop précieux

J’ai cent ans, qui dit mieux?

J’ai plus d’amour, plus d’plaisir

Plus de haine, plus d’désirs

Plus rien

Mais j’suis comme le platane

Un peu d’pluie, j’suis en vie, ça m’suffit

J’suis bien

J’ai des marmots qui m’courent partout autour

Des gonzesses moins, mais ça mange pas d’pain

J’parle aux oiseaux, comme disait l’autre idiot

Et j’me demande où j’ai mis mon chapeau

J’ai cent ans et j’suis bien content

J’ai encore mal aux dents

Mais la souffrance c’est très rassurant

Ça n’arrive qu’aux vivants

J’attends tranquille sur mon banc

Que ce vieux monde explose

Tant il se décompose

Moi ça fait quatre vingt quinze ans

Que j’crois plus à grand chose

Il est temps que j’me repose

J’ai plus d’amour, plus d’plaisir

Plus de haine, plus d’désirs

Plus rien

Mais j’suis comme le platane

Comme ma canne, j’suis solide et ancien

J’suis bien

J’souhaite pas aux p’tits jeunes une bonne guerre

Vu qu’moi j’en ai pas eu, à part Mai 68

Mais j’me rappelle même plus en quelle année c'était

Ni qui c’est qu’avait gagné

J’ai pas cent ans, je faisais semblant

C'étaient qu’des mots, du vent

Mais j’aimerais bien les avoir demain

Même aujourd’hui j’veux bien

Pour jouir enfin du bonheur

D’avoir pu traverser

Sans me faire écraser

Cette pute de vie, ses malheurs

Ses horreurs, ses dangers

Et ses passages cloutés

Ik ben honderd jaar oud en ik ben heel gelukkig

ik zit op een bankje

En ik kijk naar tijdgenoten

Dat wil zeggen als ik aan niets denk

Ik schiet voorbijgangers neer met een stok

Pompshots voor de straathonden

Wie irriteert me en ik ben het zat

Je kunt me niets vertellen, ik ben te oud

Te kwetsbaar, te kostbaar

Ik ben honderd jaar oud, wie zegt er beter?

Ik heb meer liefde, meer plezier

Meer haat, meer verlangens

Niets

Maar ik ben als de plataan

Een beetje regen, ik leef, dat is genoeg

het gaat goed met mij

Ik heb overal brats om me heen rennen

Kuikens minder, maar ze eten geen brood

Ik praat met vogels, zoals de andere idioot zei

En ik vraag me af waar ik mijn hoed heb gelaten

Ik ben honderd jaar oud en ik ben heel gelukkig

Ik heb nog steeds kiespijn

Maar lijden is heel geruststellend

Het overkomt alleen de levenden

Ik wacht rustig op mijn bank

Laat deze oude wereld ontploffen

Zoveel dat het ontleedt

Ik, het is vijfennegentig jaar geleden

Waar ik niet veel meer in geloof

Het is tijd voor mij om te rusten

Ik heb meer liefde, meer plezier

Meer haat, meer verlangens

Niets

Maar ik ben als de plataan

Net als mijn wandelstok, ben ik solide en oeroud

het gaat goed met mij

Ik wens de kleine kinderen geen goede oorlog

Aangezien ik er geen heb gehad, behalve mei 68

Maar ik weet niet eens meer in welk jaar het was

Noch wie had gewonnen

Ik ben geen honderd jaar oud, ik deed alsof

Het waren maar woorden, wind

Maar ik wil ze morgen hebben

Zelfs vandaag wil ik

Om eindelijk van geluk te genieten

Hebben kunnen oversteken

Zonder overreden te worden

Dit bitch-leven, haar ellende

Zijn verschrikkingen, zijn gevaren

En zijn zebrapaden