По приколу - Виктория Дайнеко

Разделяешь темы в моих разговорах.

Доверяешь больше, чем с тобой знакомы мы.

Прикасания к телу резки, как уколы.

Но с тобой намного лучше, если дальше мы от дома.

Мы с тобой сияем, словно в небе звезды.

Ты мне открываешь свой далекий космос.

Мысли окрыляет эта невесомость.

Черно-белый мир, мы бежим, замедленная скорость.

Припев:

Этаж еще выше, нам с тобою сносит крышу.

Вдох-выдох, мы все ближе, мы одновременно дышим.

Нам, нам по приколу, нам, нам по приколу.

Нам, нам по приколу, нам по приколу.

Этаж еще выше, нам с тобою сносит крышу.

Вдох-выдох, мы все ближе, мы одновременно дышим.

Нам, нам по приколу, нам, нам по приколу.

Нам, нам по приколу, нам по приколу.

Второй Куплет: Вика Дайнеко

В полнолуние открою свои окна.

Близимся к своей мечте по битым стеклам.

Обжигая тело, будто в полдень солнце.

Наши мысли — бумеранг, наше все с тобой вернется.

Ощущай на шее мои поцелуи.

Не минуты мы не проведем впустую.

Если не хватает, что-то дорисуем.

Мы с тобой не чистый риск и от этого кайфуем.

Припев:

Этаж еще выше, нам с тобою сносит крышу.

Вдох-выдох, мы все ближе, мы одновременно дышим.

Нам, нам по приколу, нам, нам по приколу.

Нам, нам по приколу, нам по приколу.

Этаж еще выше, нам с тобою сносит крышу.

Вдох-выдох, мы все ближе, мы одновременно дышим.

Нам, нам по приколу, нам, нам по приколу.

Нам, нам по приколу, нам по приколу.

Je deelt onderwerpen in mijn gesprekken.

Je vertrouwt meer dan wij elkaar kennen.

Aanrakingen op het lichaam zijn snijdend, zoals injecties.

Maar het is veel beter met jou als we verder van huis zijn.

Jij en ik schitteren als sterren aan de hemel.

Je opent je verre ruimte voor mij.

Gedachten inspireren deze gewichtloosheid.

Zwart-wit wereld, we rennen, lage snelheid.

Refrein:

De vloer ligt nog hoger, we staan ​​versteld van je.

Adem in - adem uit, we komen dichterbij, we ademen tegelijkertijd.

Voor ons, voor de lol, voor ons, voor de lol.

Wij, we zijn voor de lol, we zijn voor de lol.

De vloer ligt nog hoger, we staan ​​versteld van je.

Adem in - adem uit, we komen dichterbij, we ademen tegelijkertijd.

Voor ons, voor de lol, voor ons, voor de lol.

Wij, we zijn voor de lol, we zijn voor de lol.

Tweede vers: Vika Daineko

Bij volle maan zet ik mijn ramen open.

We naderen onze droom op gebroken glas.

Het lichaam verbranden, zoals de zon op de middag.

Onze gedachten zijn een boemerang, ons alles komt met jou terug.

Voel mijn kussen in je nek.

We zullen geen minuut verspillen.

Als het niet genoeg is, tekenen we iets.

Jij en ik zijn geen puur risico, en we genieten ervan.

Refrein:

De vloer ligt nog hoger, we staan ​​versteld van je.

Adem in - adem uit, we komen dichterbij, we ademen tegelijkertijd.

Voor ons, voor de lol, voor ons, voor de lol.

Wij, we zijn voor de lol, we zijn voor de lol.

De vloer ligt nog hoger, we staan ​​versteld van je.

Adem in - adem uit, we komen dichterbij, we ademen tegelijkertijd.

Voor ons, voor de lol, voor ons, voor de lol.

Wij, we zijn voor de lol, we zijn voor de lol.