Alone - Vices

I never wanted a house

You were my home

We had this place built

So you could call it your own

Now these walls haunt me

The ghost of a family

That I took for granted

I made this bed now I’ll sleep in it

(I don’t)

Just a child in the body of a man

I didn’t know how to handle it

All the things I said and did

I still can’t believe it

What the fuck is wrong with me?

Nobody tells you how it will be

Head down, work hard, provide

We’ve all been sold a lie

It will never mean anything

If you’re not there with me

I never wanted a house

You were my home

We had this place built

So you could call it your own

Now these walls haunt me

The ghost of a family

That I took for granted

I made this bed now I’ll sleep in it

You were right to get away from me

I take the blame, I take the blame

Now that everything has changed

I’m still nothing if it wasn’t for guilt and shame

I roamed the earth chasing my dreams

And finally you broke at the seams

I’ll never forgive myself for this

But I’ll always wish you the very best

I never wanted a house

You were my home

We had this place built

So you could call it your own

Now what do I call this mess?

It seems so worthless

The only thing I value

Is my life without you

Ik heb nooit een huis gewild

Je was mijn thuis

We hebben deze plek laten bouwen

Dus je zou het je eigen kunnen noemen

Nu achtervolgen deze muren me

De geest van een gezin

Dat ik als vanzelfsprekend aannam

Ik heb dit bed opgemaakt, ik slaap er nu in

(Ik niet)

Gewoon een kind in het lichaam van een man

Ik wist niet hoe ik ermee om moest gaan

Alle dingen die ik zei en deed

Ik kan het nog steeds niet geloven

Wat is er verdomme met mij aan de hand?

Niemand vertelt je hoe het zal zijn

Hoofd naar beneden, hard werken, bieden

We zijn allemaal een leugen verkocht

Het zal nooit iets betekenen

Als je er niet bij bent

Ik heb nooit een huis gewild

Je was mijn thuis

We hebben deze plek laten bouwen

Dus je zou het je eigen kunnen noemen

Nu achtervolgen deze muren me

De geest van een gezin

Dat ik als vanzelfsprekend aannam

Ik heb dit bed opgemaakt, ik slaap er nu in

Je had gelijk om bij me weg te gaan

Ik neem de schuld op mij, ik neem de schuld op mij

Nu alles is veranderd

Ik ben nog steeds niets als het niet vanwege schuld en schaamte was

Ik zwierf over de aarde om mijn dromen na te jagen

En uiteindelijk brak je uit je voegen

Ik vergeef mezelf dit nooit

Maar ik zal je altijd het allerbeste wensen

Ik heb nooit een huis gewild

Je was mijn thuis

We hebben deze plek laten bouwen

Dus je zou het je eigen kunnen noemen

Hoe noem ik deze puinhoop?

Het lijkt zo waardeloos

Het enige wat ik waardeer

Is mijn leven zonder jou?