Une maison après la mienne [Remastérisé en 2008] - Véronique Sanson

Une maison après la mienne

Il y a des gens différents

Ils ont des fleurs et des volets bleus

Et ils ont l’air content

Ils sont beaux

Et moi je les vois de loin

Une maison après la mienne

Il y a un garçon très beau

Il peut porter un cheval à bout de bras

Et parfois il caresse un peu son chat

Et je l’aime

Je le vois toujours de loin

Il a l’air tellement heureux

Il a bien trop de charme

Et parfois je sens les larmes

Monter du fond de mes yeux

Quelquefois c’est merveilleux

Une maison après la mienne

Il y a un morceau de moi que j’ai laissé

Et j’ai gardé au fond de mon cœur froid

Un pincement un peu sournois

Et j’ai peur quelquefois d’aller trop loin

Il y a trop de rires

Il y a trop de joie au fond de mon cœur qui bat

Pour une paire de volets bleus

Et pour un garçon trop heureux.

Een huis na het mijne

Er zijn verschillende mensen

Ze hebben bloemen en blauwe luiken

En ze zien er gelukkig uit

Ze zijn mooi

En ik zie ze van ver

Een huis na het mijne

Er is een heel knappe jongen

Hij kan een paard op armlengte dragen

En soms aait hij zijn kat een beetje

En ik hou van haar

Ik zie het altijd van ver

Hij ziet er zo gelukkig uit

Hij heeft veel te veel charme

En soms voel ik de tranen

Sta op uit de grond van mijn ogen

Soms is het heerlijk

Een huis na het mijne

Er is een stuk van mij dat ik achterliet

En ik bleef diep in mijn koude hart

Een klein stiekem snufje

En soms ben ik bang om te ver te gaan

Er wordt te veel gelachen

Er is te veel vreugde diep in mijn kloppend hart

Voor een paar blauwe luiken

En voor een overdreven gelukkige jongen.