Mortelles pensées [Remastérisé en 2008] - Véronique Sanson

Lui, si délicat dans sa tendresse

Si raffiné dans ses caresses

Que j’ai tenu dans mes bras

Quand il avait besoin de moi

Je l’ai quitté pour d’autres mains

Pour des briseurs de destin

Et des empêcheurs d’exister:

Bien fait pour moi

Si vous saviez comme je l’aimais

Plus qu’aucun autre, je l’admirais

Depuis, dans un brouillard

Je n’sais plus où je vais

Et je me rattatine à petits pas

Et je bous de le revoir

Pour apaiser mon désespoir

Je voudrais fuir vers d’autres nuits

Et j’ai chanté seulement pour lui

Les souvenirs qui nous ressemblent

Et qui nous hantent

Et qui s’en vont vers le soleil

Lui, qui m’a dit d’un ton vainqueur

Qu’il n’y a plus de doute ni de douleur

Dans la musique et dans mon cœur

Je le tuerais d’avoir pensé ça

Et s’il y a des choses qu’il ignore

Il n’a qu'à m'écouter plus fort

Jusqu'à ce que la mort de l’un ou bien de l’autre

Souffle la bulle de nos amours

Lui, sans qui je ne serais rien au monde

Je l’aimerais toujours, à genoux

Je vis ma vie, oh, comme tout le monde:

Le temps dessèche ce qu’il inonde

Et pour avoir connu l’immonde

Je voudrais vivre le meilleur

Ce qui n’arrive que dans les contes

Qu’on dit sur l’heure

Où notre lune s’en va très haut

Et quand les dieux sont au repos

Hij, zo delicaat in zijn tederheid

Zo verfijnd in haar liefkozingen

Die ik in mijn armen hield

Toen hij me nodig had

Ik liet het aan andere handen over

Voor lotbrekers

En voorkomers van bestaande:

goed gedaan voor mij

Als je wist hoeveel ik van hem hield

Meer dan wie ook bewonderde ik hem

Sindsdien in een mist

Ik weet niet meer waar ik heen ga

En ik krimp langzaam

En ik sta te popelen om hem weer te zien

Om mijn wanhoop te sussen

Ik zou wegrennen naar andere nachten

En ik zong alleen voor hem

De herinneringen die op ons lijken

En achtervolg ons

En die weggaan naar de zon

Hij, die me op een winnende toon vertelde

Dat er geen twijfel of pijn meer is

In de muziek en in mijn hart

Ik zou hem vermoorden als hij dat dacht

En als er dingen zijn die hij niet weet

Hij moet gewoon harder naar me luisteren

Tot de dood van de een of de ander

Blaas de bel van onze liefdes

Hem, zonder wie ik niets zou zijn in de wereld

Ik zal altijd van haar houden, op mijn knieën

Ik leef mijn leven, oh, zoals iedereen:

De tijd droogt op wat het overstroomt

En voor het kennen van de smerige

Ik zou het beste willen leven

Wat gebeurt er alleen in sprookjes

Wat zeggen we op dat moment?

Waar onze maan zo hoog gaat

En wanneer de goden in rust zijn