Toi et moi - Véronique Sanson

Quand je pense que c’est la même lune

Qui brille pour toi, qui brille pour moi,

Moi je me dis que c’est la même fortune

Qui rit pour toi, qui rit pour moi.

T’es loin mais y a un p’tit point qui scintille

Autour de toi, qui vient de moi

Et je jongle avec les étincelles

Qui sont cachées au fond du ciel.

Peut-être on n’aura jamais d’avenir

Tant mieux pour toi, et zut pour moi.

T’es peut-être passé à coté du pire

J’veux dire du vrai désir, et du vrai moi.

On peut mourir d’amour mais mon amour

C’est pire que tout, c’est pire que nous,

Comme si l’aube ratait le matin,

Qu’y ait plus d’soleil, qu’y ait plus rien

Quand je pense qu’en une seule seconde

Y a des milliers d’ondes qui rayonnent en toi.

Pour moi tu es la plus belle chose du monde

Et je te veux, rien que pour moi.

Je me sens comme une hirondelle gelée

Qui peut plus voler, qui agonise tout bas

Qui met sa force dans un dernier baiser,

Sans trop savoir c’qui arrivera.

Sur la mémoire de Lo Guenole

L’odeur de pluie et de fleur fanées

Sur la mémoire du jasmin, du liège

Sur toi et moi, sur nos baisers.

Je jure qu’on ira danser sur les menhirs enluneillés

Les tourbillons de la mer déchaînée

L’un contre l’autre, dans l’air salé.

Als ik denk dat het dezelfde maan is

Dat schijnt voor jou, dat schijnt voor mij,

Ik zeg tegen mezelf dat het hetzelfde fortuin is

Wie lacht om jou, wie lacht om mij.

Je bent ver weg, maar er is een klein stipje dat schittert

Om je heen, die van mij komt

En ik jongleer met de vonken

Die diep in de lucht verborgen zijn.

Misschien hebben we nooit een toekomst

Goed voor jou, en verdomd voor mij.

Je hebt misschien het ergste gemist

Ik bedoel echt verlangen, en echt ik.

Je kunt sterven van liefde, maar mijn liefde

Het is erger dan alles, het is erger dan wij,

Alsof de dageraad de ochtend miste,

Dat er meer zon is, dat er niets meer is

Als ik denk dat in een enkele seconde

Er zijn duizenden golven die in je stralen.

Voor mij ben jij het mooiste ter wereld

En ik wil jou, alleen voor mij.

Ik voel me net een bevroren zwaluw

Wie kan niet meer vliegen, wie sterft laag

Die zijn kracht legt in een laatste kus,

Niet echt wetend wat er gaat gebeuren.

Ter nagedachtenis aan Lo Guenole

De geur van regen en verwelkte bloemen

Ter herinnering aan jasmijn, kurk

Over jou en mij, over onze kussen.

Ik zweer dat we gaan dansen op de maanverlichte menhirs

De wervelwinden van de woeste zee

De een tegen de ander, in de zilte lucht.