Santa Monica - Véronique Sanson

Sur le chemin de, de Santa Monica

Les paysans et, et leur voiture à bras

S’en vont par deux dans, dans le champs tout là-bas

Dans la lumière d’une, d’une aube d’apparat

Ils travaillent l'été et l’hiver

Pour que ne meurent pas leurs terres

Et leurs enfants feront comme eux

Tranquillement sans, sans ombre dans les yeux

Regarde-les, écoute-les

Rêver d’autre part

De gloire et de tout

Enfin d’une autre vie

Et nous, les gens des villes

Dans nos prisons tranquilles

On s’imagine vivant là-bas

Dans les collines de, de Santa Monica

Courbant l'échine sous, sous les voitures à bras

Les paysans rigolant tout bas

De mille rides sous leur chapeau de paille

Car eux travaillent l'été comme l’hiver

Dans la chaleur et la poussière

Et leur esprit s’en va souvent

Aux quatre coins d’un, d’un monde étourdissant

Et moi, est-ce que je sais où je vais?

Comme toi tu le sais

Toi qui as tout compris

Regarde-les, écoute-les

Rêver d’autre part

De gloire et de tout

Enfin d’une autre vie

Et nous, les gens des villes

Dans nos prisons tranquilles

Rêvons d’autre part

De calme et de tout

Enfin d’une autre vie

Ce n’est pas comme nous

Qui voulons toujours tout

Rêvons d’autre part

Op weg naar, van Santa Monica

De boeren en, en hun handkar

Ga met z'n tweeën naar binnen, in het veld daar

In het licht van een ceremoniële dageraad

Ze werken zomer en winter

Zodat hun land niet sterft

En hun kinderen zullen hetzelfde doen

Rustig zonder, zonder schaduw in de ogen

Kijk naar ze, luister naar ze

Droom daarentegen

Van roem en al

Eindelijk uit een ander leven

En wij stadsmensen

In onze stille gevangenissen

We stellen ons voor dat we daar wonen

In de heuvels van, van Santa Monica

Buigen onder, onder de handkarren

Boeren die zachtjes lachen

Van duizend rimpels onder hun strohoed

Omdat ze in zomer en winter werken

In de hitte en het stof

En hun geest gaat vaak

Op de vier hoeken van een duizelingwekkende wereld

Hoe zit het met mij, weet ik waar ik heen ga?

Zoals u weet

Jij die het allemaal doorhebt

Kijk naar ze, luister naar ze

Droom daarentegen

Van roem en al

Eindelijk uit een ander leven

En wij stadsmensen

In onze stille gevangenissen

Laten we daarentegen dromen

Stil en alles

Eindelijk uit een ander leven

Het is niet zoals wij

Wie wil altijd alles

Laten we daarentegen dromen