Monsieur Dupont - Véronique Sanson

Monsieur Dupont marche seul dans la nuit

Personne ne l’attend, ni ne veut de lui

Ça fait longtemps qu’il n’a pas bien dormi

Son pauvre costume est tout racorni

Monsieur Dupont marche seul

Monsieur Dupont marche seul

Témoin d’une pauvre vie qui erre et qui s’enfuit

Ça fait des années qu’il sait déjà

Qu’il se façonne une vie de cinéma

La pauvreté dans cette petite ville-là

Éloigne encore ses amis d’autrefois

Et Monsieur Dupont vieillit seul

Monsieur Dupont vieillit seul

Ses souvenirs s’accrochent, devenus inutiles

Il serre dans sa poche une photo de sa ville

Et c'était si beau là-bas

Plage vide et maison là

C'était si beau là-bas

Sans souci et sans cela

Et quand elle était là

Quelqu’un riait quelque part

Elle était là

N’attendant que son regard

La vie lui avait tout donné

Et tout repris sans même le regarder

Il faut vous dire qu’il en a vu assez

C’est maintenant qu’il veut tout oublier

Monsieur Dupont s’enfuit seul

Monsieur Dupont s’enfuit seul

Seul avec son secret, emportant son passé

Monsieur Dupont est mort seul dans la nuit

Son nom n’est jamais sorti de l’oubli

Aucun journal n’en a jamais rien dit

Aucun journal n’aurait vraiment compris

Monsieur Dupont aimait seul

Monsieur Dupont aimait seul

Quand on l’a repêché, les badauds imbéciles

Ont vu ses mains refermées sur une photo de ville

Et c'était si beau là-bas

Plage vide et maison là

C'était si beau là-bas

Sans souci et sans cela

Et quand elle était là

Quelqu’un riait quelque part

Elle était là

N’attendant que son regard

Beau là-bas, beau là-bas

Beau là-bas, beau là-bas

Beau là-bas, beau là-bas

Beau là-bas

Meneer Dupont loopt alleen in de nacht

Niemand verwacht hem of wil hem

Het is lang geleden dat hij goed heeft geslapen

Zijn arme pak is helemaal verschrompeld

Meneer Dupont loopt alleen

Meneer Dupont loopt alleen

Getuige van een arm leven dat dwaalt en vlucht

Hij is al jaren bekend

Laat hem een ​​filmleven maken

De armoede in dat stadje

Houdt zijn oude vrienden weer weg

En Monsieur Dupont wordt alleen oud

Monsieur Dupont wordt alleen ouder

Zijn herinneringen klampen zich vast, worden nutteloos

Hij heeft een foto van zijn stad in zijn zak

En het was daar zo mooi

Leeg strand en huis daar

Het was daar zo mooi

Zorgeloos en zonder

En toen ze daar was

Ergens zat iemand te lachen

Zij was daar

Gewoon wachten op zijn blik

Het leven had hem alles gegeven

En nam het allemaal terug zonder er zelfs maar naar te kijken

Ik moet je zeggen, hij heeft genoeg gezien

Nu wil hij alles vergeten

Monsieur Dupont vlucht alleen

Monsieur Dupont vlucht alleen

Alleen met zijn geheim, zijn verleden dragend

Monsieur Dupont stierf alleen in de nacht

Zijn naam is nooit uit de vergetelheid geraakt

Geen enkele krant heeft er ooit iets over gezegd

Geen enkele krant zou het echt begrepen hebben

Monsieur Dupont hield alleen van

Monsieur Dupont hield alleen van

Toen we hem eruit visten, de domme toeschouwers

Zag zijn handen gesloten in een stadsopname

En het was daar zo mooi

Leeg strand en huis daar

Het was daar zo mooi

Zorgeloos en zonder

En toen ze daar was

Ergens zat iemand te lachen

Zij was daar

Gewoon wachten op zijn blik

Mooi daar, mooi daar

Mooi daar, mooi daar

Mooi daar, mooi daar

Mooi daar