Ma révérence [Remastérisé en 2008] - Véronique Sanson

Quand j’n’aurai plus le temps de trouver tout l’temps du courage

Quand j’aurai mis vingt ans voir que tout tait mirage

Je tire ma rvrence, ma rvrence

Quand mon fils sera grand, qu’il n’aura plus besoin de moi

Quand les gens qui m’aimaient seront emports loin de moi

Je leur tire ma rvrence, ma rvrence

Et ma vie, endormie, doucement, et mon coeur sera froid

Il ne saura mme plus s’affoler, il ne deviendra

Qu’une pauvre horloge rparer, il n’aura plus de flamme

Il n’aura plus de flamme, il n’y aura plus de femmes

Et mes amis fidles auront disparu un un Trouvant que j’tais belle que j’aurais bien fait mon chemin

Alors j’aurai honte de mes mains, j’aurai honte de mes mains

Quand j’n’aurai plus le temps de trouver tout l’temps du courage

Quand j’aurai mis vingt ans voir que tout tait mirage

Alors j’entends au fond de moi une petite voix qui sourd et gronde

Que je suis seule au monde.

Als ik geen tijd heb om altijd moed te vinden

Toen het me twintig jaar kostte om te zien dat alles een luchtspiegeling was

Ik neem mijn boog, mijn boog

Als mijn zoon groot is, heeft hij me niet meer nodig

Wanneer de mensen die van me hielden van me worden weggenomen

Ik neem ze mijn boog, mijn boog

En mijn leven, in slaap, zachtjes, en mijn hart zal koud zijn

Hij zal niet eens meer in paniek kunnen raken, hij zal niet meer worden

Dat een slechte klok te repareren is, hij zal geen vlam meer hebben

Er zal geen vlam meer zijn, er zullen geen vrouwen meer zijn

En mijn trouwe vrienden zullen één voor één zijn verdwenen. Toen ik ontdekte dat ik mooi was, zou ik mijn weg hebben gevonden

Dan zal ik me schamen voor mijn handen, ik zal me schamen voor mijn handen

Als ik geen tijd heb om altijd moed te vinden

Toen het me twintig jaar kostte om te zien dat alles een luchtspiegeling was

Dan hoor ik diep in mij een stemmetje dat gromt en gromt

Dat ik alleen op de wereld ben.