Les fiancés - Véronique Sanson

Les fiancés, de jour, sans solitude aucune

Devant des gens qui pensent à quelqu’un ou quelqu’une

Et du temps qui avance, qui défie la rancune

C’est comme ça qu’on la vit.

Les fiancés, de nuit, se regardent en silence

Dans leurs yeux, y’a des lits, ils savent tout d’avance

Ce que sera leur nuit, la puissance de l’envie et la force de l’oubli.

La nuit, c’est quelque chose qu’on aime bien

Qu’on sent bien, qu’on sait bien, on la connaît par coeur.

Le jour, pas pareil, mais c’est bien le soleil

Dans nos yeux, on se réveille par coeur.

Les fiancés, de jour, sont timides et petits

Ne pensent qu'à l’amour qu’ils détestent et qu’ils fuient.

Il leur manque la rage que donne le courage de terrasser l’ennemi.

La nuit, c’est quelque chose qu’on aime bien

Qu’on sent bien, qu’on sait bien, on la connaît par coeur.

Le jour, pas pareil, mais c’est bien le soleil

Dans nos yeux, on se réveille par coeur.

La nuit, c’est quelque chose qu’on aime bien

Qu’on sent bien, qu’on sait bien, on la connaît par coeur.

Le jour, pas pareil, mais c’est bien le soleil

Dans nos yeux, on se réveille par coeur.

Les fiancés du ciel, sur un cheval ailé

Pegase et Autrebelle ont tout à redouter, les sirènes qui appellent

Les Elfes de Tolkien et surtout pas les maudits.

Les fiancés-garou, ont une existence acquise

Mais tout ce qui nous pousse, c’est que leur yeux sont des banquises.

La grille que l’on retrouve en leur regard est lourde

Dangereuse et jolie, dangereuse et jalouse.

La nuit, c’est quelque chose qu’on aime bien

Qu’on sent bien, qu’on sait bien, on la connaît par coeur.

Le jour, pas pareil, mais c’est bien le soleil

Dans nos yeux, on se réveille par coeur.

De verloofden, overdag, zonder enige eenzaamheid

In het bijzijn van mensen die aan iemand denken

En de tijd gaat vooruit, wrok tartend

Zo leven we ervan.

De verloofden kijken elkaar 's nachts zwijgend aan

In hun ogen zijn er bedden, ze weten alles van tevoren

Wat hun nacht zal zijn, de kracht van afgunst en de kracht van vergetelheid.

De nacht is iets waar we van houden

Dat we ons goed voelen, dat we goed weten, we kennen het uit ons hoofd.

De dag, niet hetzelfde, maar het is de zon

In onze ogen worden we uit ons hoofd wakker.

Overdag zijn de verloofden verlegen en klein

Denk alleen aan de liefde die ze haten en voor wegvluchten.

Ze missen de woede die gepaard gaat met de moed om de vijand neer te halen.

De nacht is iets waar we van houden

Dat we ons goed voelen, dat we goed weten, we kennen het uit ons hoofd.

De dag, niet hetzelfde, maar het is de zon

In onze ogen worden we uit ons hoofd wakker.

De nacht is iets waar we van houden

Dat we ons goed voelen, dat we goed weten, we kennen het uit ons hoofd.

De dag, niet hetzelfde, maar het is de zon

In onze ogen worden we uit ons hoofd wakker.

Heaven's Betrothed, op een gevleugeld paard

Pegasus en Autrebelle hebben alles te vrezen, de sirenes roepen

Tolkien's Elfen en vooral niet de vervloekte.

De verloofden-garou, hebben een verworven bestaan

Maar het enige wat ons drijft is dat hun ogen ijsschotsen zijn.

Het raster dat we in hun blik vinden is zwaar

Gevaarlijk en mooi, gevaarlijk en jaloers.

De nacht is iets waar we van houden

Dat we ons goed voelen, dat we goed weten, we kennen het uit ons hoofd.

De dag, niet hetzelfde, maar het is de zon

In onze ogen worden we uit ons hoofd wakker.