Le Maudit - Véronique Sanson

Quelque part dans la ville

Tu marches

Sans pour autant savoir où tu vas.

Tu repenses à ta vie

Déjà

Tu comptes combien de gens tu as déjà trahi

Combien de gens à qui tu as déjà menti

Combien de gens que tu as déjà fait souffrir

Et du fond de ton remords

Tu l’aimes encore.

Tu es prisonnier de ton secret,

Mais ta douleur efface ta faute,

Mais ta douleur efface ta faute,

Mais ta douleur efface ta faute.

Tu es mal dans ta peau.

Tu pleures,

Sans pour autant être jamais consolé.

On rit derrière ton dos.

Laisse faire.

Tu te sens seul dans celle ville de millionnaires.

On rit derrière ton dos.

Mais au fond, qu’est-ce que ça peut faire?

Toi tu souris à tout le monde,

Tu souris à tout le monde.

Tu es prisonnier de ton secret,

Mais ta douleur efface ta faute,

Mais ta douleur efface ta faute,

Mais ta douleur efface ta faute.

Pauvre maudit.

Comme ta vie doit être une comédie.

Pauvre maudit.

Mais comme ta vie doit être une longue nuit

Pauvre maudit.

Quelque chose dans ta vie s’en va

Dont tu ne sais plus réellement quoi penser.

Tu n’as plus l'étincelle du génie

Tu n’as plus l'étincelle de la vie

Tu es mal dans ta peau.

Ce soir

Soudain tu n’aimes plus ton image,

Même si du fond de ta honte

Tu souris à tout le monde.

Tu es prisonnier de ton secret,

Mais ta douleur efface ta faute,

Mais ta douleur efface ta faute,

Mais ta douleur efface ta faute.

Pauvre maudit.

Comme ta vie doit être une comédie.

Pauvre maudit.

Mais comme ta vie doit être une longue, longue nuit

Pauvre maudit.

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur efface ta faute

Mais ta douleur, efface, ta faute

Ergens in de stad

Jij loopt

Zonder te weten waar je heen gaat.

Je denkt aan je leven

Al

Je telt hoeveel mensen je al hebt verraden

Tegen hoeveel mensen heb je ooit gelogen?

Hoeveel mensen heb je al pijn gedaan

En uit de grond van je spijt

Hou je nog steeds van haar.

Je bent een gevangene van je geheim,

Maar je pijn wist je schuld uit,

Maar je pijn wist je schuld uit,

Maar je pijn wist je fout uit.

Je voelt je slecht over jezelf.

Jij huilt,

Zonder ooit getroost te worden.

We lachen achter je rug om.

Laat maar.

Je voelt je alleen in deze stad van miljonairs.

We lachen achter je rug om.

Maar diep van binnen, wat kan het doen?

Je lacht naar iedereen,

Je lacht naar iedereen.

Je bent een gevangene van je geheim,

Maar je pijn wist je schuld uit,

Maar je pijn wist je schuld uit,

Maar je pijn wist je fout uit.

Arme verdomme.

Alsof je leven een komedie moet zijn.

Arme verdomme.

Maar hoe moet je leven één lange nacht zijn

Arme verdomme.

Er gaat iets in je leven weg

Waarvan je eigenlijk niet meer weet wat je moet denken.

Je hebt niet langer de vonk van het genie

Je hebt niet langer de vonk van het leven

Je voelt je slecht over jezelf.

Deze avond

Plots hou je niet meer van je imago,

Zelfs als uit de grond van je schaamte

Je lacht naar iedereen.

Je bent een gevangene van je geheim,

Maar je pijn wist je schuld uit,

Maar je pijn wist je schuld uit,

Maar je pijn wist je fout uit.

Arme verdomme.

Alsof je leven een komedie moet zijn.

Arme verdomme.

Maar hoe moet je leven één lange, lange nacht zijn

Arme verdomme.

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar je pijn wist je fout uit

Maar jouw pijn, wis, jouw fout