Comme je l'imagine - Véronique Sanson

Comme je l’imagine il sourit d’un rien

Comme je l’imagine il pense bien

Comme je l’imagine il pourrait même

Etre celui qui sera l’homme que j’aime

Comme je l’imagine et comme toujours

Il va près des gens qui aiment l’amour

Comme je l’imagine il pourrait même

Etre celui qui sera l’homme que j’aime

Comme je l’imagine il aime l’aurore

Les matins d’hiver et la brume qui dort

Les nuages rouges quand l’aube se lève

Et vient le moment où finit mon rêve

Où est-il?

Peut-être dans le Sud

Dans les villes où le soleil vous brûle

Et je regarde vers le Nord

Et je regarde vers le Sud

Et tout disparaît avec mes certitudes

Comme je l’imagine il sourit d’un rien

Comme je l’imagine il pense bien

Comme je l’imagine ii pourrait même

Etre celui qui sera l’homme que j’aime

Comme je l’imagine il vient de loin

Comme je l’imagine c’est un musicien

Comme je l’imagine il pourrait même

Etre celui qui sera l’homme que j’aime

Comme je I’imagine s’il est malheureux

II sait qu’il se sent devenir vieux

Mais je sens le vent qui se soulève

Souffle dans la nuit emporte mon rêve

Où est-il?

Peut-être dans le Sud

Dans les villes où le soleil vous brûle

Et je regarde vers le Nord

Et je regarde vers le Sud

Et tout disparaît avec mes certitudes

Comme je l’imagine il sourit d’un rien

Son destin va croiser mon chemin

Comme je l’imagine il pourrait même

Etre celui qui sera l’homme que j’aime

Comme je l’imagine il aime l’aurore

Les matin d’hiver et la brume qui dort

Mais je sens le vent qui se soulève

Emporte la nuit, emporte mes rêves

Zoals ik me voorstel, lacht hij om niets

Zoals ik me kan voorstellen denkt hij goed

Zoals ik me voorstel dat hij misschien zelfs

Om degene te zijn die de man zal zijn van wie ik hou

Zoals ik me voorstel en zoals altijd

Hij komt in de buurt van mensen die van liefde houden

Zoals ik me voorstel dat hij misschien zelfs

Om degene te zijn die de man zal zijn van wie ik hou

Zoals ik me voorstel, houdt hij van de dageraad

Winterochtenden en slaapnevel

De rode wolken als de dageraad aanbreekt

En het moment komt dat mijn droom eindigt

Waar is hij?

Misschien in het Zuiden

In steden waar de zon je verbrandt

En ik kijk naar het noorden

En ik kijk naar het zuiden

En alles verdwijnt met mijn zekerheden

Zoals ik me voorstel, lacht hij om niets

Zoals ik me kan voorstellen denkt hij goed

Zoals ik me voorstel dat hij misschien zelfs

Om degene te zijn die de man zal zijn van wie ik hou

Zoals ik me voorstel komt het van ver

Zoals ik me voorstel is hij een muzikant

Zoals ik me voorstel dat hij misschien zelfs

Om degene te zijn die de man zal zijn van wie ik hou

Zoals ik me voorstel als hij ongelukkig is

Hij weet dat hij voelt dat hij oud wordt

Maar ik voel de wind waaien

Adem in de nacht, neem mijn droom weg

Waar is hij?

Misschien in het Zuiden

In steden waar de zon je verbrandt

En ik kijk naar het noorden

En ik kijk naar het zuiden

En alles verdwijnt met mijn zekerheden

Zoals ik me voorstel, lacht hij om niets

Zijn lot zal mijn pad kruisen

Zoals ik me voorstel dat hij misschien zelfs

Om degene te zijn die de man zal zijn van wie ik hou

Zoals ik me voorstel, houdt hij van de dageraad

Winterochtenden en slaapnevel

Maar ik voel de wind waaien

Neem de nacht weg, neem mijn dromen weg