Ainsi s'en va la vie - Véronique Sanson

Parfois, la nuit, quand tout se tait

Je fais des rêves bizarres

Dans l’ombre grise, mal réveillée

Je chasse les démons noirs

Et je pense aux souvenirs d’une enfance oubliée

Où tous les rires

Tous les sourires coulaient comme du lait

C’est bon, c’est toujours bon

C’est toujours aussi fort

La vérité d’un souvenir, c’est qu’il existe encore

J’ai oublié mes audaces mais mon cœur se rappelle

La belle confiance déjà tenace

Que m’inspirait un ciel si lourd, si lourd

Je me souviens d’un vieux bonhomme

Qu’on appelait Plum-Patte

Qui savait voir dans l’avenir

Nos vies futures et nos désirs

Il est mort sans rien nous dire

On était bien content

J’ai pas voulu savoir d’avance

Le destin qui m’attend

Ainsi s’en va la vie dans l’air du temps

Comme par magie, tout paraît évident

Tout vous semble important

Et le silence dans nos mémoires se brise et disparaît

Faisant place à un miroir que nul ne voudrait voir en vrai

Où personne n’oserait se voir de peur d'être fané

La lâcheté de cette histoire, c’est que tout le monde le sait

Ainsi s’en va la vie dans l’air du temps

Et la folie dérive doucement

Vers un monde évanoui

Petite, va chercher le pain, surtout, ne t’arrête pas en chemin

Rentre avant la nuit, va chercher le vin

Non, pas chez celui-là, chez l’autre, tu sais bien

L'école, c’est très bien, il faut avoir un bagage en main

Il y a toujours un espoir et ta mère

Et moi, pensons l’avoir pour toi

Ainsi s’en va la vie

Dans l’air du temps

Ainsi se rit la vie

Je m’demande si j’ai raison ou si la folie

Est entrée dans ma maison comme une litanie

J’voudrais pas qu’elle vienne maintenant, si elle vient vraiment

Solitude à bon marché, faudrait pas rêver

Après tout, c’est en nous que l’amour est né

Et c’est en nous qu’il dort

Il nous a tous hypnotisés et c’est nous qu’il mord

Avec douceur, avec colère, il nous fait faire en l’air

Tout un tas d’tours imaginaires, comme un acrobate

C’est pas marrant d'être acrobate quand on sait pas voler

C’est plus facile d'être automate qui peut pas penser

Qu’on peut casser en mille morceaux et puis tout balayer

Jeter le tout dans l’caniveau et tout recommencer

Ainsi s’en va la vie, ainsi s’en va le temps

Et la folie dérive doucement

Ainsi s’en va la vie, ainsi s’en va le temps

Soms 's nachts als het allemaal stil is

Ik heb rare dromen

In de grijze schaduw, slecht wakker

Ik wierp zwarte demonen uit

En ik denk aan herinneringen aan een vergeten jeugd

waar al het gelach

Alle glimlachen vloeiden als melk

Het is goed, het is altijd goed

Het gaat nog steeds goed

De waarheid van een herinnering is dat hij nog steeds bestaat

Ik vergat mijn durf, maar mijn hart herinnert het zich

Het mooie vertrouwen al vasthoudend

Wat me inspireerde met een lucht zo zwaar, zo zwaar

Ik herinner me een oude man

We belden Plum-Patte

Wie wist hoe in de toekomst te zien

Onze toekomstige levens en onze verlangens

Hij stierf zonder het ons te vertellen

We waren erg blij

Ik wilde het niet van tevoren weten

Het lot dat mij wacht

Zo gaat het leven in de lucht

Als bij toverslag lijkt alles vanzelfsprekend

Alles lijkt belangrijk voor jou

En de stilte in onze herinneringen breekt en verdwijnt

Maak plaats voor een spiegel die niemand echt zou zien

Waar niemand elkaar zou durven zien uit angst om vervaagd te worden

De lafheid van dit verhaal is dat iedereen het weet

Zo gaat het leven in de lucht

En de waanzin drijft langzaam weg

Naar een verdwenen wereld

Kind, ga het brood halen, vooral niet stoppen onderweg

Voor het donker thuis zijn, de wijn halen

Nee, niet deze, die andere, weet je?

School is erg goed, je moet bagage bij de hand hebben

Er is altijd hoop en je moeder

En ik denk dat ik het voor je heb

Zo gaat het leven

In de stemming van de tijd

Zo lacht het leven

Ik vraag me af of ik gelijk heb of dat het gek is

Kwam mijn huis binnen als een litanie

Ik wil niet dat ze nu komt, als ze echt komt

Goedkope eenzaamheid, mag niet dromen

Het is tenslotte in ons dat liefde wordt geboren

En het is in ons dat hij slaapt

Hij heeft ons allemaal gehypnotiseerd en hij bijt ons

Met zoetheid, met woede, laat hij ons de lucht in gaan

Een hele reeks denkbeeldige trucs, zoals een acrobaat

Het is niet leuk om een ​​acrobaat te zijn als je niet kunt vliegen

Het is makkelijker om een ​​automaat te zijn die niet kan denken

Dat we in duizend stukjes kunnen breken en het dan allemaal wegvegen

Gooi alles in de goot en begin helemaal opnieuw

Zo gaat het leven, zo gaat de tijd

En de waanzin drijft langzaam weg

Zo gaat het leven, zo gaat de tijd