На грани - Варвара

Быть может ты просто мираж

В пустыне каменных лиц

За все, что ты мне молча отдашь

Я падаю вниз пред тобой

Ты своей живою водой наполнил меня

Научил меня видить и быть самой собой

На грани стального ножа

На грани меж страхом и срастью

Я замираю еле дыша

Боясь от счастья расспаться на части

Ты сделал своим ремеслом

Уменье ласкать и изранить

На грани меж ягненком и львом

Между жизнью и смертью на грани

Опасен, как спящий вулкан, и нежен, как шелк

Твои руки сильней, чем капкан, но в них хорошо засыпать

Напои меня молоком маковых грез

Среди звезд и гроз путь пройдет вслед за тобой

На грани стального ножа

На грани меж страхом и срастью

Я замираю еле дыша

Боясь от счастья расспаться на части

Ты сделал своим ремеслом

Уменье ласкать и изранить

На грани меж ягненком и львом

Между жизнью и смертью на грани

Войдя в дом, где нет не крыш и не стен

Я поняла суть твоей игры

Ты мой мир разбил,

Но отдал в замен все свои миры

На грани стального ножа

На грани меж страхом и срастью

Я замираю еле дыша

Боясь от счастья расспаться на части

Ты сделал своим ремеслом

Уменье ласкать и изранить

На грани меж ягненком и львом

Между жизнью и смертью на грани

Misschien ben je gewoon een luchtspiegeling

In de woestijn van stenen gezichten

Voor alles wat je me stilletjes geeft

Ik val voor je neer

Je vulde me met je levende water

Leerde me om mezelf te zien en te zijn

Op de rand van een stalen mes

Op de grens tussen angst en groei

Ik bevries nauwelijks ademen

Bang dat het geluk uit elkaar valt

Je hebt er je ambacht van gemaakt

Het vermogen om te strelen en pijn te doen

Op de rand tussen het lam en de leeuw

Tussen leven en dood op het randje

Gevaarlijk als een slapende vulkaan en zacht als zijde

Je handen zijn sterker dan een val, maar het is goed om er in in slaap te vallen

Geef me melk van papaverdromen

Tussen de sterren en onweersbuien zal het pad je volgen

Op de rand van een stalen mes

Op de grens tussen angst en groei

Ik bevries nauwelijks ademen

Bang dat het geluk uit elkaar valt

Je hebt er je ambacht van gemaakt

Het vermogen om te strelen en pijn te doen

Op de rand tussen het lam en de leeuw

Tussen leven en dood op het randje

Een huis binnengaan waar geen daken en geen muren zijn

Ik begreep de essentie van je spel

Je brak mijn wereld

Maar hij gaf in ruil al zijn werelden

Op de rand van een stalen mes

Op de grens tussen angst en groei

Ik bevries nauwelijks ademen

Bang dat het geluk uit elkaar valt

Je hebt er je ambacht van gemaakt

Het vermogen om te strelen en pijn te doen

Op de rand tussen het lam en de leeuw

Tussen leven en dood op het randje