Книга судеб - Варвара

Для чего ты в небо птицу отпустил.

Разве это сделал ты, если бы любил?

А теперь, в небе не лови, она словно солнце

Горя — улетает за моря!

Песня опустела и лента расплелась,

Мимо пролетела звенящая стрела.

В темный лес убежала, и шанса второго её поймать —

Не проси, не желай!

Waarom heb je een vogel vrijgelaten in de lucht?

Zou je het doen als je lief had?

En nu, vang het niet in de lucht, het is als de zon

Wee - vliegt over de zee!

Het lied is leeg en het lint is losgedraaid,

Een rinkelende pijl vloog voorbij.

Ze rende het donkere bos in, en de tweede kans om haar te vangen...

Niet vragen, niet willen!