Расскажи - Валерий Курас

А я не верю, глазам своим я не верю,

Стоишь у двери бочком,

Закрыв лицо кулачком, —

Или схожу я с ума?

Ко мне вернулась,

Прозрела или проснулась,

Или с тобою беда?

Нет, это всё ерунда,

Ты расскажи-ка сама,

Ты расскажи мне сама.

Расскажи, ну как ты там жила без меня?

Год, четыре месяца и двадцать три дня.

Всё, как есть, без сказок, без уловок и лжи,

Расскажи, пожалуйста, мне всё расскажи!

А я не очень…

Я просто пил дни и ночи.

Порой от боли орал,

Все твои фото порвал,

Такой вот был карнавал.

А ты вернулась, сквозь слёзы мне улыбнулась,

И сразу стало легко,

И пусть в моём горле ком,

И снова всё кувырком,

И снова всё кувырком.

Нет, не говори — мне это всё ни к чему,

Ведь теперь неважно, для чего, почему?

Лучше на плечо свою ладонь положи

И скажи, что любишь меня, снова скажи!

En ik geloof niet, ik geloof mijn ogen niet,

Je staat zijdelings voor de deur,

Hij bedekte zijn gezicht met zijn vuist,

Of word ik gek?

keerde terug naar mij,

Rijp of wakker

Of zit je in de problemen?

Nee, het is allemaal onzin

Je zegt tegen jezelf

Je vertelt het me zelf.

Vertel me, hoe leefde je daar zonder mij?

Een jaar, vier maanden en drieëntwintig dagen.

Alles zoals het is, zonder sprookjes, zonder trucjes en leugens,

Vertel me alsjeblieft, vertel me alles!

En ik ben niet erg...

Ik dronk gewoon dag en nacht.

Soms schreeuwde hij van de pijn,

Ik heb al je foto's gescheurd

Dit was het carnaval.

En je keerde terug, lachte naar me door tranen heen,

En meteen werd het makkelijk

En laat er een brok in mijn keel zijn,

En weer staat alles op zijn kop,

En nogmaals, alles is een salto.

Nee, zeg niet - ik heb niet alles nodig,

Immers, nu maakt het niet uit, waarvoor, waarom?

Leg liever je hand op je schouder

En zeg dat je van me houdt, zeg het nog een keer!