Татьянин день - Ундервуд

Мама, здесь конца зимы не видно.

Как ей не стыдно

Идти всю жизнь…

Зачем, скажи, нам мёрзнуть столько лет?

Есть боль и радость.

Покоя нет.

Есть боль и радость.

Покоя нет.

Мама, в этой белой колыбели

Стареют ели и ждут весны.

Блесна луны мой ловит силуэт.

Есть боль и радость.

Покоя нет.

Есть боль и радость.

Покоя нет.

Лети, мой снег, на кудри и виски,

И будь со мной до гробовой доски.

Скрипят шаги, в окне мелькает тень

И кружит над землёй Татьянин день.

Мама, поцелуй меня в макушку,

Поплачь в подушку, накрой на стол.

Такой простой я вытянул билет…

Есть боль и радость.

Покоя нет.

Есть боль и радость.

Покоя нет.

Лети, мой снег, на кудри и виски,

И будь со мной до гробовой доски.

Скрипят шаги, в окне мелькает тень

И кружит над землёй Татьянин день.

Mam, hier is het einde van de winter nog niet in zicht.

Hoe schaamt ze zich niet?

Ga je hele leven...

Waarom, vertel me, bevriezen we zoveel jaren?

Er is pijn en vreugde.

Er is geen rust.

Er is pijn en vreugde.

Er is geen rust.

Mam, in deze witte wieg

Sparren worden oud en wachten op de lente.

De verleiding van de maan vangt mijn silhouet.

Er is pijn en vreugde.

Er is geen rust.

Er is pijn en vreugde.

Er is geen rust.

Vlieg, mijn sneeuw, naar krullen en whisky,

En wees bij mij in het graf.

Stappen kraken, een schaduw flikkert in het raam

En Tatjana's dag cirkelt over de aarde.

Mam, kus me op mijn kruin,

Huil in je kussen, dek de tafel.

Zo simpel, ik haalde een kaartje tevoorschijn...

Er is pijn en vreugde.

Er is geen rust.

Er is pijn en vreugde.

Er is geen rust.

Vlieg, mijn sneeuw, naar krullen en whisky,

En wees bij mij in het graf.

Stappen kraken, een schaduw flikkert in het raam

En Tatjana's dag cirkelt over de aarde.