Чего ты ждёшь? - Ундервуд

Передо мной портрет мужчины средних лет;

Когда он чокается с зеркалом, оно кричит в ответ:

«Скажи мне, если не секрет, чего ты ждёшь?»

Горячие, как воск;

холодные, как ртуть,

Мы поменяемся местами с тобой когда-нибудь,

Скажи мне, только не забудь: «Чего ты ждёшь?»

Мы некто и никто, и мыслей Шапито,

И всё стоит в прихожей вешалка, на вешалке — пальто,

Скажи мне, я же всё о том, чего ты ждёшь?

И кофе по утрам, и писем больше нет,

Мы заживём с тобой, как раны, забудем этот бред,

Скажи мне, мы же тет-а-тет, чего ты ждёшь?

Живёшь без берегов, без музыки и слов,

И стал до неба путь короче, и твёрже стала кровь.

Скажи мне, это же любовь.

Чего ты ждёшь?

И если нет оков, и к чёрту якоря,

Так покажи в календаре мне день, прожитый не зря,

Скажи мне, в листьях ноября чего ты ждёшь?

Voor mij staat een portret van een man van middelbare leeftijd;

Als hij een bril laat klinken met een spiegel, roept hij terug:

"Vertel me, als het geen geheim is, waar wacht je dan op?"

Heet als was;

koud als kwik

Op een dag zullen we met je van plaats veranderen,

Vertel me, vergeet niet: "Waar wacht je op?"

Wij zijn iemand en niemand, en Chapiteau's gedachten,

En alles is in de ganghanger, op de hanger - een jas,

Vertel me, waar wacht je nog op?

En koffie in de ochtend, en geen brieven meer,

We zullen met je helen als wonden, vergeet deze onzin,

Vertel me, we zijn tete-a-tete, waar wacht je nog op?

Je leeft zonder kusten, zonder muziek en woorden,

En het pad naar de hemel werd korter en het bloed werd harder.

Zeg me dat dit liefde is.

Waar wacht je op?

En als er geen boeien zijn, en naar de hel met ankers,

Dus laat me in de kalender een dag zien die niet voor niets geleefd heeft,

Vertel me, in de bladeren van november, waar wacht je nog op?