Quando Fuori Piove - Ultimo

Colpa delle favole

Mi hanno sempre illuso un po'

Quando fuori piove

Perché il mondo mi ha deluso un po'

Colpa della musica

Mi ha reso gli occhi amari un po'

Guardo fuori il sole

E mi chiudo in un respiro

Sai mi chiedo troppo spesso

Dove va a finire un fiore

Quando corri dentro a un prato

E non ti servono parole

Mi chiedevo, tu come stai?

È un po' che non ti sento ormai

Vorrei portarti al mare

Ma non ho più belle parole

Perché il tempo ha preso tutto

E ha preso anche il nostro amore

Vorrei parlarti come prima

Con la stessa intensità

Ma quando vivi troppo insieme

Poi qualcosa se ne va

E non mi sento mai all’altezza

Di stare con te

È colpa della vita

Che mi ha steso in questo posto

Senza avermi chiesto prima

Almeno un tipico permesso

E non ci riesco mai

Far finta che poi vada bene

Tu dici: «Te ne pentirai»

Sai mi chiedo troppo spesso

Dove va a finire un fiore

Quando corri dentro a un prato

E non ti servono parole

Mi chiedevo, tu come stai?

È un po' che non ti sento ormai

Vorrei portarti al mare

Ma non ho più belle parole

Perché il tempo ha preso tutto

E ha preso anche il nostro amore

Vorrei parlarti come prima

Con la stessa intensità

Ma quando vivi troppo insieme

Poi qualcosa se ne va

E non mi sento mai all’altezza

Di stare con te

Di stare con te

Di stare con te

Geef de sprookjes de schuld

Ze hebben me altijd een beetje voor de gek gehouden

Als het buiten regent

Omdat de wereld me een beetje in de steek heeft gelaten

Geef de muziek de schuld

Het maakte mijn ogen een beetje bitter

Ik kijk naar de zon

En ik sluit mezelf in een adem

Je weet dat ik me te vaak afvraag

Waar gaat een bloem heen?

Als je een weiland in rent

En je hebt geen woorden nodig

Ik vroeg me af, hoe gaat het met je?

Ik heb al een tijdje niets van je gehoord

Ik wil je graag meenemen naar de zee

Maar ik heb geen mooiere woorden meer

Omdat de tijd alles heeft gekost

En hij nam ook onze liefde

Ik zou graag met je willen praten zoals voorheen

Met dezelfde intensiteit

Maar als je te veel samenwoont

Dan gaat er iets weg

En ik heb er nooit zin in

Om bij jou te blijven

Het is de schuld van het leven

Dat sloeg me op deze plek

Zonder het mij eerder te vragen

Ten minste een typische vergunning

En ik kan het nooit

Doe alsof het goed is dan

Je zegt: "Je zult er spijt van krijgen"

Je weet dat ik me te vaak afvraag

Waar gaat een bloem heen?

Als je een weiland in rent

En je hebt geen woorden nodig

Ik vroeg me af, hoe gaat het met je?

Ik heb al een tijdje niets van je gehoord

Ik wil je graag meenemen naar de zee

Maar ik heb geen mooiere woorden meer

Omdat de tijd alles heeft gekost

En hij nam ook onze liefde

Ik zou graag met je willen praten zoals voorheen

Met dezelfde intensiteit

Maar als je te veel samenwoont

Dan gaat er iets weg

En ik heb er nooit zin in

Om bij jou te blijven

Om bij jou te blijven

Om bij jou te blijven