Pianeti - Ultimo

Io ti aspetto dove il mare non si vede più

Dove il giorno non arriva se non ci sei tu

Dove anche i miei segreti poi si spogliano

Dove gli ultimi hanno forza e insieme cantano

Io ti aspetto giuro che lo faccio dentro un bar

Dove da dentro ti vedrò arrivare

In quel posto che alla luna è appesa a un aquilone

Dove si accettano le ansie e diventano cure

Io ti aspetto nel secondo che precede il tempo

Nelle bugie che non ti ho detto per sentirmi perso

Nei tuoi capelli che non riesco mai a dimenticare

Nelle bestemmie che ho sputato per farmi sentire

Ci sarà un posto vedrai per tutte le tue paure

Vedrai che è bello camminare senza mai sapere

Senza mai sapere dove ti portano i passi

È la fantasia che trasforma in pianeti i sassi

E ho perso voli e ho perso treni

Ma il mondo l'ho trovato sotto ai piedi

E ho perso il tempo per le canzoni

Quando ti urlavo e tu non mi capivi

Io ti aspetto perché è nell'attesa che ci riesco

A ritrovarmi a ritrovarti a ritrovare un senso

Ho sempre scritto forse per sentirmi meno solo

In quelle sere dove il cielo ti prende per mano

E tu aspettami lì in alto sulla grande ruota

Dove il mondo è solo un punto da lasciarsi dietro

Prendimi per mano e disegniamo mille passi

È la fantasia che trasforma in pianeti i sassi

E ho perso voli e ho perso treni

Ma il mondo l'ho trovato sotto ai piediE ho perso il tempo per le canzoni

Quando ti urlavo e tu non lo capivi

Che ero a un passo da perdere te

Ma tu eri a un passo da perdere che

Per tutte quelle sere in cui ti ho persa e neanche so il perché

Che ero un passo da perdere te

E tu eri un passo da perdere me

Io che non ho avuto mai niente di vero a parte te

Come la luce che filtra qui da questa finestra

Come la vita che cambia ma resta la stessa

Come un poeta che bacia il dolore

Come la notte che ruba silenzi e ti regala paure

Io ti aspetto in una stanza che è sospesa in alto

Tra la luce delle stelle 'sto dannato inferno

E vivi tu per me la vita che io rifiuto

Ti aspetto dove ti parlo restando per sempre muto

Che ero un passo da perdere te

Ma tu eri un passo da perdere che

Per tutte quelle sere in cui ti ho persa e neanche so il perché

Che ero un passo da perdere te

E tu eri un passo da perdere me

Io che non ho avuto mai niente di vero a parte te

Ik wacht op je waar de zee niet langer zichtbaar is

Waar de dag niet komt als jij er niet bent

Waar zelfs mijn geheimen zich dan uitkleden

Waar de laatsten kracht hebben en samen zingen

Ik wacht op je, ik zweer het, ik doe het in een bar

Waar van binnen zal ik je zien aankomen

Op die plek die aan een vlieger van de maan hangt

Waar angsten worden geaccepteerd en ze genezingen worden

Ik wacht op je in de tweede die aan de tijd voorafgaat

In de leugens die ik je niet vertelde om je verloren te voelen

In je haar dat ik nooit kan vergeten

In de vloeken die ik spuugde om mezelf te laten horen

Er zal een plek zijn die je zult zien voor al je angsten

Je zult zien dat het leuk is om te wandelen zonder het ooit te weten

Nooit weten waar je stappen je brengen

Het is de fantasie die stenen in planeten verandert

En ik miste vluchten en ik miste treinen

Maar ik vond de wereld onder mijn voeten

En ik verspilde tijd aan liedjes

Toen ik tegen je schreeuwde en je me niet verstond

Ik wacht op je, want het is in het wachten dat ik slaag

Om mezelf te vinden om jezelf te vinden om een ​​gevoel te vinden

Ik heb altijd geschreven misschien om me minder alleen te voelen

In die avonden waar de lucht je bij de hand neemt

En je wacht op me daarboven op het grote wiel

Waar de wereld slechts een punt is om achter te laten

Neem me bij de hand en laten we duizend stappen tekenen

Het is de fantasie die stenen in planeten verandert

En ik miste vluchten en ik miste treinen

Maar de wereld vond ik onder mijn voeten En ik verspilde tijd aan liedjes

Toen ik tegen je schreeuwde en je het niet begreep

Dat ik één stap verwijderd was van jou te verliezen

Maar je was een stap verwijderd van het verliezen van dat

Voor al die avonden dat ik je verloor en ik weet niet eens waarom

Dat ik een stap verwijderd was van jou te verliezen

En je was een stap verwijderd van mij te verliezen

Ik die nog nooit iets echts gehad heb buiten jou

Zoals het licht dat hier door dit raam filtert

Zoals het leven dat verandert maar hetzelfde blijft

Als een dichter die pijn kust

Zoals de nacht die stiltes steelt en je angst geeft

Ik wacht op je in een kamer die boven is opgehangen

In het sterrenlicht ben ik verdomde hel

En jij leeft voor mij het leven dat ik weiger

Ik wacht op je waar ik tegen je spreek, voor altijd stil

Dat ik een stap verwijderd was van jou te verliezen

Maar je was een stap om dat te verliezen

Voor al die avonden dat ik je verloor en ik weet niet eens waarom

Dat ik een stap verwijderd was van jou te verliezen

En je was een stap verwijderd van mij te verliezen

Ik die nog nooit iets echts gehad heb buiten jou