Niente - Ultimo

È che da tempo non so dove andare

Provo ad urlare, ma non ho più voce

Tu dici: «Dai, si può ricominciare»

Ma io non ho da offrirti più parole

Sì, è vero, tu mi incanti anche se non mi parli

Ma il sole è spento e non lo vedo più da queste parti

Sì, è vero, avevo detto che sarà per sempre

È triste, ma

Quando mi abbracci, non sento più niente

Quando mi siedo sopra al tetto del mondo

Mi accorgo di essere il solito

Che si rifugia nel fondo

Di questo stupido e fragile

Mio disonesto bicchiere

Che bevo per mandare giù

La parte mia che non si vede

Tu parli sempre di tutto

Ma non hai mai una ragione

Io che sto zitto e subisco

Penso ad un futuro migliore

Certo che cosa ti pensi

Che adesso io sia felice

Non vedi che uso il sorriso

Per mascherar le ferite

Io sono il solito stronzo

Che parla sempre di sé

Ma lo faccio perché tu non veda

La parte vera di me

Per questo guardami bene

Che adesso cala il sipario

Sai se la gente s’aprisse

Non esisterebbe il teatro

Sarà che devo mentire

Mostrare ciò che non sono

Vorrei riuscire ad amare

Eppure io non mi emoziono

Perché sognare m’ha reso

Una nuvola con i piedi

Per questo siamo vicini

Ma con diversi pensieri (Sì)

È che da tempo non so dove andare

Provo ad urlare, ma non ho più voce

Tu dici: «Dai, si può ricominciare»

Ma io non ho da offrirti più parole

Sì, è vero, tu mi incanti anche se non mi parli

Ma il sole è spento e non lo vedo più da queste parti

Sì, è vero, avevo detto che sarà per sempre

È triste, ma

Quando mi abbracci, non sento più niente

Quando mi abbracci, non sento più niente

Vedi che non ci riesco

Non sento la stessa emozione di prima

Sento che parlo, ma il corpo è diverso

E vedo persone che aspettano in fila

Sono lì fuori che aspettano tutti

Gridano il nome che ho scelto anni fa

Ma il mio non è un un nome d’arte

È un nome che ha scelto quel giorno per me la realtà

Io che vivevo la vita mia

Tutta dentro a un parcheggio

Passavo le ore a parlare

Coi sogni dentro me stesso

Adesso guardo lo specchio

Vedo la stessa persona

Poi esco fuori di casa

E qualcosa in me non funziona

La rabbia che avevo

Vive tutta dentro questa mia canzone

La vita è un giro di giostra

Che inverte la direzione

E poi monta un posto sbagliato

Con le giuste intenzioni

Ma io sono quello che ho amato

Io sono le mie canzoni (Sì)

È che da tempo non so dove andare

Provo ad urlare, ma non ho più voce

Tu dici: «Dai, si può ricominciare»

Ma io non ho da offrirti più parole

Sì, è vero, tu mi incanti anche se non mi parli

Ma il sole è spento e non lo vedo più da queste parti

Sì, è vero, avevo detto che sarà per sempre

È triste, ma

Quando mi abbracci, non sento più niente

Quando mi abbracci, non sento più niente

È triste, ma

Quando mi abbracci, non sento più niente

Ik weet gewoon al heel lang niet meer waar ik heen moet

Ik probeer te schreeuwen, maar ik heb geen stem meer

Je zegt: "Kom op, we kunnen opnieuw beginnen"

Maar ik heb geen woorden meer om je aan te bieden

Ja, dat klopt, je charmeert me, zelfs als je niet met me praat

Maar de zon schijnt en ik zie het hier niet meer

Ja, dat klopt, ik zei dat het voor altijd zal zijn

Het is triest, maar

Als je me knuffelt, voel ik niets meer

Als ik op het dak van de wereld zit

Ik realiseer me dat ik de gebruikelijke ben

Die zijn toevlucht zoekt in de bodem

Van deze domme en breekbare

Mijn oneerlijk glas

Ik drink om te slikken

Mijn deel dat niet wordt gezien

Je praat altijd over alles

Maar je hebt nooit een reden

Ik die zwijg en lijd

Ik denk aan een betere toekomst

Zeker wat je denkt

Mag ik nu gelukkig zijn

Zie je niet dat ik een glimlach gebruik?

Om de wonden te verbergen

Ik ben de gebruikelijke klootzak

Die altijd van zichzelf spreekt

Maar ik doe het zodat je het niet ziet

Het echte deel van mij

Dus kijk goed naar mij

Dat nu het doek valt

Weet je of mensen opengingen

Er zou geen theater zijn

Misschien moet ik liegen

Laat zien wat ze niet zijn

Ik wou dat ik kon liefhebben

Toch raak ik niet opgewonden

Omdat dromen me gemaakt heeft

Een wolk met je voeten

Hiervoor zijn we dichtbij

Maar met andere gedachten (Ja)

Ik weet gewoon al heel lang niet meer waar ik heen moet

Ik probeer te schreeuwen, maar ik heb geen stem meer

Je zegt: "Kom op, we kunnen opnieuw beginnen"

Maar ik heb geen woorden meer om je aan te bieden

Ja, dat klopt, je charmeert me, zelfs als je niet met me praat

Maar de zon schijnt en ik zie het hier niet meer

Ja, dat klopt, ik zei dat het voor altijd zal zijn

Het is triest, maar

Als je me knuffelt, voel ik niets meer

Als je me knuffelt, voel ik niets meer

Zie je ik kan niet

Ik voel niet dezelfde emotie als voorheen

Ik voel dat ik spreek, maar het lichaam is anders

En ik zie mensen in de rij wachten

Ze wachten op iedereen

Ze roepen de naam die ik jaren geleden heb gekozen

Maar de mijne is geen kunstnaam

Het is een naam die de werkelijkheid die dag voor mij koos

ik die mijn leven leefde

Allemaal op een parkeerplaats

Ik heb uren zitten praten

Met dromen in mezelf

Nu kijk ik in de spiegel

Ik zie dezelfde persoon

Dan ga ik het huis uit

En iets in mij werkt niet

De woede die ik had

Het leeft allemaal in dit lied van mij

Het leven is een carrouselrit

Die de richting omkeert

En dan komt het op een verkeerde plaats

Met de juiste bedoelingen

Maar ik ben degene van wie ik hield

Ik ben mijn liedjes (Ja)

Ik weet gewoon al heel lang niet meer waar ik heen moet

Ik probeer te schreeuwen, maar ik heb geen stem meer

Je zegt: "Kom op, we kunnen opnieuw beginnen"

Maar ik heb geen woorden meer om je aan te bieden

Ja, dat klopt, je charmeert me, zelfs als je niet met me praat

Maar de zon schijnt en ik zie het hier niet meer

Ja, dat klopt, ik zei dat het voor altijd zal zijn

Het is triest, maar

Als je me knuffelt, voel ik niets meer

Als je me knuffelt, voel ik niets meer

Het is triest, maar

Als je me knuffelt, voel ik niets meer