Poesia per Roma - Ultimo

So dieci giorni che sto fori

Dici sorridi e dentro muori

A me m’hanno stancato tutti

Donne, auto e amici a volte

Eppure de te io nun me stanco

A volte penso ar Tevere e poi canto

Anche se Roma nun è solo centro

Pe me sei bella come ndubbio spento

Come un rifugio per un ladro

Sei bella come l’Angelo e il peccato

Te pare poco?

Di te pare poco essere immortale?

Quando te spegni e vie rtramonto che bellezza che rimane

Sei bella pure senza mare…

Li giù ai Parioli sono belli i ragazzetti

Ma pe me nun battono du occhi sopravvissuti a sti parcheggi

Che roma è Colosseo ma nun è solo quello

Roma è sta panchina rotta che da sogni a quer pischello

Roma è na finestra aperta piena de mollette e panni

È un bimbo cor pallone che è partito da San Giovanni

Mi padre me portava le domeniche allo stadio

Ancora tengo con gran cura la prima sciarpa nel mio armadio

«Roma capoccia der monno nfame»

Il primo saggio da bambino, la cantai col cuore.

Non è San Pietro ma sta chiesa che sta pezzi

La vera Roma sta nei vicoli che te turista non apprezzi

È na battaglia persa co politici corrotti

Però ne parli e dopo ridi perché a Roma te ne fotti

È un pranzo a casa mia co l’amici de na vita

Quelli che perdono a tressette e se la piano co la sfiga

Vuoi sta tranquillo senza troppe cianfrusaje

Te casca er mondo sulle spalle e trovi forza dentro un 'daje'

So dieci giorni che sto fori e come me manchi

Domani torno e prima cosa vado a pia du guanti

Perchè per scrivere di te ce vo rispetto

Grazie per esse rimasta accesa quando nun c’avevo un letto

Ik weet tien dagen dat ik gaten ben

Je zegt glimlach en sterf van binnen

Iedereen werd me zat

Vrouwen, auto's en soms vrienden

Toch ben ik je niet beu

Soms denk ik aan de Tiber en dan zing ik

Zelfs als Rome niet alleen het centrum is

Voor mij ben je zo mooi als een doffe twijfel

Als een toevluchtsoord voor een dief

Je bent mooi als de engel en zonde

Vind je dat weinig?

Lijkt het je weinig om onsterfelijk te zijn?

Als je uitschakelt en terugvalt wat een schoonheid blijft dat

Je bent mooi, zelfs zonder de zee ...

De jongens zijn mooi daar in Parioli

Maar voor mij knipperen ze niet met twee overlevenden van deze parkeerplaatsen

Dat Rome het Colosseum is, maar dat is het niet alleen

Rome is deze kapotte bank die dromen geeft aan quer kid

Rome is een open raam vol wasknijpers en kleren

Hij is een kind met een ballon die San Giovanni verliet

Mijn vader nam me op zondag mee naar het stadion

Ik bewaar de eerste sjaal nog steeds met veel zorg in mijn kast

"Roma capoccia der monno nfame"

Het eerste essay als kind zong ik het met mijn hart.

Het is niet San Pietro, maar het is een kerk die uit elkaar valt?

Het echte Rome ligt in de steegjes die je toerist niet waardeert

Het is een verloren strijd met corrupte politici

Maar je praat erover en lacht dan, want in Rome kan het je niks schelen

Het is een lunch bij mij thuis met vrienden van je leven

Degenen die verliezen in tressette en als het plan met pech

Je wilt stil zijn zonder al te veel rotzooi

De wereld valt op je schouders en vindt kracht in een 'daje'

Ik weet tien dagen dat ik gaten ben en net als ik mis jij

Morgen kom ik terug en allereerst ga ik naar pia du handschoenen

Want om over jou te schrijven heb ik respect

Bedankt dat het bleef staan ​​toen ik geen bed had