Colpa Delle Favole - Ultimo

È colpa delle favole se tu non sei più con me

Se cammino per la strada quando una strada poi non c'è

Se non riesco ad esser grande

E mi innamoro in un privè

Perché mi illudo che la gente sia di più di quel che è

È colpa delle favole se sorrido senza un senso

Se guardando il cielo vedo una faccia e poi ti penso

E non è colpa mia

Come dici tu

E se di notte sogno poco, di giorno sognerò di più

È colpa delle cose che ho rimandato sempre

Per fare un po' il buffone, che poi il buffone a che mi serve

Io vorrei solo esser stato un po' meno assenteista

Per guardarti dentro agli occhi, dirti amore, adesso resta

Perché è colpa delle favole se la mia vita adesso è questa

È colpa delle regole io non le ho mai indossate

E ho vissuto con il peso di maestre e poi psicologi

Dicevano su cerca di non essere sbadato

Che la vita poi non torna e se ti perdi sei fregato

È colpa delle notti dove la calma in me non c’era

E per averti avevo i sogni e almeno lì sembravi vera

E non è colpa mia come dici tu

E se di notte sogno poco di giorno sognerò di più

È colpa della musica che mi ha reso troppo astratto

Sono un raggio che dal sole non si lancia e resta al caldo

E rispondo alle paure che io non sono in questo corpo

Amore non è colpa della pioggia o delle nuvole

Se parlo poco sappi è solo colpa delle favole

Nananananananananana

Nananananananananana

Het is de schuld van sprookjes dat je niet meer bij me bent

Als ik over straat loop terwijl er geen straat is

Als ik niet geweldig kan zijn

En ik word verliefd in een privékamer

Omdat ik mezelf wijs dat mensen meer zijn dan ze zijn

Het is de schuld van sprookjes als ik lach zonder betekenis

Als ik naar de lucht kijk, zie ik een gezicht en dan denk ik aan jou

En het is niet mijn schuld

Zoals jij zegt

En als ik 's nachts een beetje droom, zal ik overdag meer dromen

Het is de schuld van de dingen die ik altijd heb uitgesteld

Om de dwaas een beetje te spelen, dan is de dwaas wat ik nodig heb

Ik wou dat ik wat minder afwezig was

Om in je ogen te kijken, je liefde te vertellen, blijf nu

Omdat het de schuld van sprookjes is als dit nu mijn leven is

Het is de schuld van de regels dat ik ze nooit heb gedragen

En ik leefde met het gewicht van leraren en vervolgens psychologen

Ze zeiden: probeer niet onvoorzichtig te zijn

Dat leven komt niet terug en als je verdwaalt ben je de klos

Het is de schuld van de nachten waarin er geen rust in mij was

En omdat ik jou had, had ik dromen en daar leek je tenminste echt

En het is niet mijn schuld zoals je zegt

En als ik 's nachts een beetje droom, zal ik overdag meer dromen

Het is de muziek die me te abstract maakte

Ik ben een straal die zichzelf niet uit de zon lanceert en warm blijft

En ik beantwoord de angsten dat ik niet in dit lichaam ben

Liefde is niet de schuld van de regen of de wolken

Als ik weinig spreek, weet je dat het alleen de schuld is van sprookjes

Nananananananananana

Nananananananananana