Aperitivo Grezzo - Ultimo

Aperitivo grezzo

Da fa' alle cinque al parcheggio

Due, tre, quattro del Capo in fondo

Lo sai che li prendo

C'è Giammarchino che sorride

C’ha l’occhio un po' spento

Con Leo vicino che non parla

Ma c’ha il mondo dentro

Ricordo che eravamo pochi ma sempre felici

Il paradosso è che all’aereo, sai, preferivo la bici

Quando mi trovo in situazioni con gente in cravatta

Mi sento a disagio mentre parlano della vacanza

Fatta coi figli che frequentano la scuola migliore

Con quel sorriso di chi pensa d’avere ragione

Io che cantavo nel parcheggio co' Adriano e Alessandro

Per me l’arte nasce per strada e diventa poi altro

Vorrei svegliarmi presto la mattina

E ritrovare tutto com’era prima

Invece adesso sai mi sveglio e mi sento incostante

Non so ancora che strada prendere

Invece adesso non ho tempo e mi sento distante

Da quello che volevo essere

Aperitivo grezzo

E poi ritornavo per cena

Ma non mangiavo e la saltavo come una preghiera

Con mamma che diceva

«Nicco, che faccia che hai messo»

Io che in silenzio dicevo

«Scusa, me ne vado a letto»

Non dirmi come devo fare

Non darmi consigli

Non fare commenti

Non fare morale

Sto giù di morale

La mia vita è uguale

Senza i tuoi commenti

È pieno di artisti

Che scrivono dischi

Si sentono tristi

Ma sono affaristi

Io sono cresciuto con Blasco in macchina

In sette a pompare i suoi dischi

Eh oh, guarda che dici

Sono cambiato?

Non penso

Ho gli stessi amici

E non mi fido del resto

Io mando avanti soltanto

La parte senza emozioni

Perché tra bestie vinci

Se il tuo pianto lo riponi

Ho una scorta di giornate

Che uso quando sono in basso

Perché vivere scrivendo

È come uscire da un collasso

Non riesci, cadi a pezzi

Seduto tra i miei complessi

Mi appoggio sui miei dubbi

Tanto son sempre gli stessi

E non importa quanto sudi

Ma conta quello che dici

Posso urlare col sorriso

E ci sei tu tra gli obiettivi

Tu che hai avuto la fortuna

E adesso predichi e rimproveri

Ma è facile esser grande

Riempito d’oro tra i più poveri

Vorrei svegliarmi presto la mattina

E ritrovare tutto com’era prima

Invece adesso sai mi sveglio e mi sento incostante

Non so ancora che strada prendere

Invece adesso non ho tempo e mi sento distante

Da quello che volevo essere

Rauw aperitief

Da fa 'om vijf uur op de parkeerplaats

Twee, drie, vier van de Chief onderaan

Je weet dat ik ze neem

Er is Giammarchino die lacht

Zijn oog is een beetje dof

Met Leo in de buurt die niet spreekt

Maar het heeft de wereld van binnen

Ik herinner me dat we met weinig waren, maar altijd gelukkig

De paradox is dat, weet je, ik de voorkeur gaf aan de fiets boven het vliegtuig

Wanneer ik mezelf in situaties bevind met mensen met een band

Ik voel me ongemakkelijk om over de vakantie te praten

Gemaakt met kinderen die naar de beste school gaan

Met die glimlach van iemand die denkt dat ze gelijk hebben

Ik zing op de parkeerplaats met Adriano en Alessandro

Voor mij wordt kunst op straat geboren en wordt dan iets anders

Ik wil graag vroeg opstaan

En vind alles zoals het vroeger was

In plaats daarvan weet je nu dat ik wakker word en me wispelturig voel

Ik weet nog steeds niet welke kant ik op moet

Maar nu heb ik geen tijd en voel ik me afstandelijk

Van wat ik wilde zijn

Rauw aperitief

En dan zou ik terugkeren voor het avondeten?

Maar ik at niet en sloeg het over als een gebed

Met mama die zei

"Nicco, wat trek je aan"

ik zeg stilletjes

"Sorry, ik ga naar bed"

Vertel me niet hoe ik het moet doen

Geef me geen advies

Geen commentaar geven

Wees niet moreel

Ik zit in de put

Mijn leven is hetzelfde

Zonder jouw opmerkingen

Het zit vol met artiesten

Wie schrijft records?

Ze voelen zich verdrietig

Maar het zijn zakenmensen

Ik ben opgegroeid met Blasco in de auto

Zeven pompen zijn records

Eh oh, kijk wat je zegt

ik ben veranderd?

Ik denk van niet

Ik heb dezelfde vrienden

En ik vertrouw de rest niet

Ik stuur alleen door

Het emotieloze deel

Want onder de beesten win je

Als je huilt, leg je het weg

Ik heb een voorraad dagen

Die ik gebruik als ik down ben

Waarom leven door te schrijven?

Het is alsof je uit een instorting komt

Je faalt, je valt uit elkaar

Zittend tussen mijn complexen

Ik vertrouw op mijn twijfels

Hoe dan ook, ze zijn altijd hetzelfde

En het maakt niet uit hoeveel je zweet

Maar wat je zegt doet ertoe

Ik kan schreeuwen met een glimlach

En daar ben jij tussen de doelen

Jij die geluk had

En nu preek en scheld je

Maar het is makkelijk om groot te zijn

Gevuld met goud onder de armsten

Ik wil graag vroeg opstaan

En vind alles zoals het vroeger was

In plaats daarvan weet je nu dat ik wakker word en me wispelturig voel

Ik weet nog steeds niet welke kant ik op moet

Maar nu heb ik geen tijd en voel ik me afstandelijk

Van wat ik wilde zijn