Ocean - Týr

Leave now never return, or stay and face the dark

Day of grief, disbelief, weak and weary faces

Falling and they’re gone, but still remain, and tales are fading faster

Glory days are few, and far between in living memory

Days have gone down in the west

And the cold wind, and rain fill my chest

And I rest

They sail across the ocean, and it fills me with emotion

To imagine such devotion take their place

Sail the Ocean for the ways of the world

Do not change by your choice to believe in a lie!

You should sail and see for yourself!

I’ve set sail for the horizont pale and golden red rising sun

I’m gone, all that is returning

Tales and half forgotten lore for time future in to past

The pale and distance promise of tommorow’s wanderers wonder where my

Days have gone down in the west

And the cold wind, and rain fill my chest

And I rest

I wonder how we got there, and it all seems like a nightmare

I’ve returned from out of nowhere to my Land

And I wonder understand, I demand

That the moment you choose to believe, you deceive

And you 're building your castles on sand

Where we wander is the question

Told our tale and remains, mould and snow

There are no Gods to give us answers

Always keep in mind we’re only children of the stars

And still we chase the rainbow

Running helter skelter out of mind until our

Days have gone down in the west

And the cold wind, and rain fill my chest

And I rest

Was need or greed the reason was it tantamount to treason

Was no worthy game in season, in their days

What was needed and the ways of the world

Do not change by your choice to believe in a lie!

You should sail out and see where you stand!

I demand

For the moment you choose to believe, you deceive

And you’re building your castles on sand

Ga nu weg, kom nooit meer terug, of blijf en ga de duisternis tegemoet

Dag van verdriet, ongeloof, zwakke en vermoeide gezichten

Vallen en ze zijn weg, maar blijven nog steeds, en verhalen vervagen sneller

Er zijn maar weinig gloriedagen, en lang niet meer in de herinnering

De dagen zijn voorbij in het westen

En de koude wind en regen vullen mijn borst

En ik rust

Ze zeilen over de oceaan, en het vervult me ​​met emotie

Om je voor te stellen dat zulke toewijding hun plaats inneemt

Bevaar de oceaan voor de wegen van de wereld

Verander niet door uw keuze om in een leugen te geloven!

Je zou moeten zeilen en het zelf zien!

Ik heb koers gezet naar de horizont bleke en goudrode rijzende zon

Ik ben weg, alles wat terugkeert

Verhalen en half vergeten kennis voor tijd van toekomst tot verleden

De bleke en afstandelijke belofte van de zwervers van morgen vragen zich af waar mijn...

De dagen zijn voorbij in het westen

En de koude wind en regen vullen mijn borst

En ik rust

Ik vraag me af hoe we daar zijn gekomen, en het lijkt allemaal een nachtmerrie

Ik ben vanuit het niets teruggekeerd naar mijn land

En ik vraag me af dat ik het begrijp, ik eis dat

Dat op het moment dat je ervoor kiest om te geloven, je bedriegt

En je bouwt je kastelen op zand

Waar we dwalen is de vraag

Vertelde ons verhaal en overblijfselen, schimmel en sneeuw

Er zijn geen goden die ons antwoorden geven

Onthoud altijd dat we slechts kinderen van de sterren zijn

En toch jagen we op de regenboog

Uit het hoofd rennen tot onze

De dagen zijn voorbij in het westen

En de koude wind en regen vullen mijn borst

En ik rust

Was behoefte of hebzucht de reden dat het gelijk stond aan verraad?

Was geen waardige wedstrijd in het seizoen, in hun dagen

Wat was er nodig en de wegen van de wereld

Verander niet door uw keuze om in een leugen te geloven!

Je moet uitvaren en zien waar je staat!

Ik eis

Op het moment dat je ervoor kiest te geloven, bedrieg je

En je bouwt je kastelen op zand