Dokkemaker - Tulus

Med kroket rygg under fire fot

sitter dokkemaker i skinnet

fra en lampe som brenner veke til sot

og venter at dag skal forsvinne.

Satt på hyller med ryggen krummet,

med øyne skåret av nykvesst kniv,

skjeler dokker av tre ut i rommet

og venter på makerens dåp til liv.

Det er et liv en aktør fornemmer

innunder gammel teater-scene.

Omgitt av støv og agerende stemmer

lever han stille, men aldri alene.

Dokkemaker med sammentrykt sjel

skaper liv i et bortglemt lukke.

Ingen ser, kun aner et liv,

og hører om natten dokkene sukke.

Met kromme rug onder vier voet

zit poppenmaker in de huid

van een lamp die pit brandt tot roet

en wachten tot de dag verdwijnt.

Zet op planken met de rug gebogen,

met ogen gesneden door een nieuw geslepen mes,

schaalt houten poppen de kamer in

en wacht op de doop van de maker tot leven.

Het is een leven dat een acteur voelt

binnen het oude theaterpodium.

Omringd door stof en acteerstemmen

hij leeft rustig, maar nooit alleen.

Dockmaker met gecomprimeerde ziel

schept leven in een vergeten afsluiting.

Niemand ziet, verwijst alleen naar een leven,

en hoort 's nachts de dokken zuchten.