Terezinha - Trails and Ways

Perdi você em Jericoacoara.

Perdi você em Floresta Tijuca.

Perdi você em cada parte do país.

Não te ouvi, não escuti, não procurei, foi eu.

Foi eu, minha perdão.

Foi eu, minha sertão.

Foi eu, sem razão, apenas minha natureza.

Você me deixou em Fortaleza.

For-

talezei o vazio.

Fiz por mim uma praia sem água;;

calor, areia só.

Sei que um dia vem quando

eu vou te ver.

Na janela, teus ervas balançam, eu

vou dizer.

Minha Tereza, minha natureza.

Ik ben je kwijtgeraakt in Jericoacoara.

Ik ben je kwijtgeraakt in Floresta Tijuca.

Ik verloor je in elk deel van het land.

Ik hoorde je niet, ik luisterde niet, ik keek niet, ik was het.

Ik was het, mijn excuses.

Ik was het, mijn wildernis.

Ik was het zonder reden, gewoon mijn aard.

Je liet me achter in Fortress.

Voor-

Ik zei de leegte.

Ik heb voor mezelf een strand zonder water gemaakt;;

warmte, alleen zand.

Ik weet dat er een dag komt dat

Ik zal je zien.

In het raam zwaaien je kruiden, ik

Ik wil zeggen.

Mijn Teresa, mijn natuur.